تفاوت نئو و اتریوم

تفاوت نئو و اتریوم

NEOنئو یک نسل هوشمندی از پلتفرم است که در گذشته Antshares نام داشت و به اتریوم چینی معروف است .

این ارز از بسیاری جهات شبیه اتریوم است و به همین دلیل جذابیت های خاص خود را دارد و تنها در چند مورد با اتریوم متفاوت است .

ارزش ارز دیجیتال نئو NEO در ماه آگوست افزایش چشمگیری داشت. نئو neo در شانگهای توسعه یافت و توانست در اولین ico خود بیش از ۴.۵ میلیون دلار فروش کند .

معرفی ارز دیجیتال NEO

در بین ارز های رمز نگاری شده Antshares محبوبیت زیادی را در بازار و معاملات ارز های دیجیتالی پیدا کرد و یکی از رقبای اتریوم محسوب شد .

بعد از تغییر یافتن Antshares به NEO تعدادی از صرافی ها مانند Bittex از Neo برای انجام معاملات نیز استفاده کردند و امکان استفاده از آن را برای کاربران نیز قرار داد

می توان گفت یکی از نقاط قوت و پیشرفت Neo استفاده شدن آن در Bittex است

• امکان ذخیره تفاوت نئو و اتریوم سازی به صورت غیر متمرکز (NeoFS)
• امکان اجرا شدن سیستم در بلاک چین های خصوصی و همچنین بلاک چین های عمومی
• ایجاد قرارداد هوشمند به صورت برنامه ریزی شده
• عملکرد سیستم رمز نگاری شده NeoQ
• تفاوت ارز نئو NEO با اتریوم در چیست

نئو و اتریوم هر دو ارزهای ارزشمند و کاربردی هستند . نئو تفاوت نئو و اتریوم قابلیت اجرا در بلاک چین های خصوصی و عمومی را دارد و همچنین با زبان های برنامه نویسی مختلفی از جمله جاوا java ٬ net ٬ c# سازگاری دارد اما اتریوم فقط از یک زبان پشتیبانی می کند و آن هم زبان مخصوص خود است بنابراین نئو بستر گسترده تری در مقایسه با اتریوم دارد .

نئو دارای دو توکن است که استفاده از آن برای کاربران کمی گیج کننده و سخت است و شاید علت اینکه در بازار های جهانی کمتر شناخته شده است همین باشد .

ارز دیجیتال NEO از نظر ارزش در جایگاه هشتم قرار دارد ولی همچنان نتوانسته با ارز های پر قدرت رقابت کند .

چگونه میتوانید در نئو (Neo) سرمایه گذاری کنید؟

سرمایه گذاری در نئو (Neo) هنوز هم ممکن است! ارزش این ارز دیجیتال، همین حالا هم رشد زیادی داشته است: در ابتدای سال 2017، قیمت آن حدود 17 سنت بود و اکنون قیمت نئو (Neo) به ده ها پوند میرسد. پتانسیل قیمتی این ارز دیجیتال (Cryptocurrencies) مشخص است، اما چگونه میتوانید سوار موشک قیمت نئو (Neo) شوید و از نوسان قیمت آن سود کسب کنید؟

سرمایه گذاری در نئو (Neo)

شما میتوانید در یک کارگزاری، به سرمایه گذاری در نئو (Neo) بپردازید. چون رمزارز ها (Cryptocurrencies) هنوز جدید هستند، همه کارگزاری ها امکان معامله آن ها را فراهم نکرده اند. خوشبختانه، ما یک کارگزاری قابل اعتماد پیدا کردیم که امکان سرمایه گذاری در نئو (Neo) را فراهم کرده است. با این سرمایه گذاری، شما از این ویژگی ها برخوردار خواهید شد:

• حساب کاربری رایگان که امکان معامله رایگان و تمرین را تا هر وقت که بخواهید به شما میدهد.

• میتوانید از افت قیمت نئو (تفاوت نئو و اتریوم Neo) نیز سود کسب کنید که بسیار کارآمد است.

• شما با سرمایه گذاری در نئو (Neo)، کمیسیون ثابتی را پرداخت نخواهید کرد.

نئو (Neo) چیست؟

قبل از اینکه شروع به سرمایه گذاری کنید، بهتر است بدانید که نئو (Neo) دقیقا چیست. نئو، همانند بیتکوین (Bitcoin) یک ارز دیجیتال (Cryptocurrencies) است. ارزهای دیجیتال، نوعی پول مجازی هستند که میتوانید با آن ها، اقدام به پرداخت آنلاین کنید. طبیعتا، نئو از بسیاری جهات از بیتکوین متفاوت است. نئو (Neo) بیشتر شبیه ارز اتریوم (Ethereum) است.

نئو (Neo) ارزی است که هدف اصلی آن قرارداد هاست. در بلاکچین نئو، این قرارداد ها به قراردادهای نئو یا NeoContracts مشهورند. شما میتوانید با نئو، قراردادهایتان را برنامه نویسی کرده و پرداخت های خود را خودکار کنید. از این لحاظ، نئو بسیار شبیه به اتریوم (Ethereum) است.

اما تفاوت اصلی نئو با اتریوم، گروه هدف است. از آنجایی که اتریوم، جایگاهی مستحکم در کشورهای غربی برای خود ساخته است، نئو سعی کرده همان جایگاه را در کشورهای آسیایی داشته باشد. چگونه میتوان این را توضیح داد؟

آیا نئو (Neo) ارز دیجیتال چین است؟

میتوان قضیه را اینگونه گفت که نئو، از حمایت چین برخوردار است. این ارز دیجیتال در چین توسعه یافته و ساخته شده و از نظر دولت چین، خطری بالقوه محسوب نمیشود. برخلاف بیتکوین، دولت چین، خصومتی با نئو (Neo) ندارد. این قضیه باعث شده، نئو بتواند سهم زیادی از بازار چین را تصاحب کند.

همچنین باید گفت توسعه دهنده های ندو، بازار سرمایه را بهتر درک میکنند. بسیاری از شرکت ها، در غرب عملکرد موفقی دارند اما نمیدانند چگونه وارد بازار آسیا شوند. تفاوت فرهنگی، گاهی اوقات باعث میشود شرکت ها نتوانند خود را در این کشورها تطبیق دهند. از آنجایی که نئو (Neo) توسط چینی ها توسعه یافته، این ارز دیجیتال میتواند جایگاه خود را در بازار چین، همانند علی بابا (Alibaba) و هواوی (Huawei) تثبیت کند.

مزایای دیگر نئو (Neo)

نئو، مزایای دیگری نیز در مقایسه با ارزهای دیجیتال دیگر مثل اتریوم (Ethereum) دارد. مزیت بزرگ نئو این است که برنامه نویسان برای نوشتن یک قرارداد با نئو، نیازی به یادگیری زبان برنامه نویسی جدیدی ندارند. مسئله ای که در اتریوم صدق نمیکند. در نئو، شما میتوانید با زبان های برنامه نویسی رایج، اقدام به نوشتن قرارداد کنید و بجز دانش ابتدایی کامپیوتر، نیازی به یادگیری چیز دیگری ندارید. از آنجایی که این ارز دیجیتال، میتواند در برنامه های کاربردی، مورد استفاده قرار گیرد، احتمال افزایش قیمت آن نیز وجود دارد.

اما این تنها مزیت نئو نسبت به اتریوم نیست. نئو، مقیاس پذیر تر و سریعتر است. در نتیجه، پتانسیل بالایی دارد.

قیمت کنونی نئو (Neo)

آیا باید در نئو (Neo) سرمایه گذاری کنید؟

آیا زمان آن فرا رسیده که حجم زیادی از نئو را خریداری کنید؟ حقیقت این است که آینده نئو، هنوز نامعلوم است. در حال حاضر، دو برنامه نویس نئو، در حال گسترش سیستم این ارز دیجیتال هستند. به همین دلیل، جای سوال است که آیا مشکلات ابتدایی نئو، قابل حل هستند یا خیر.

چیزی که مشخص است، این است که شما میتوانید با نوسان قیمت نئو سود کسب کنید. میتوانید این کار را با یک کارگزاری آنلاین انجام دهید. در این صورت، شما هم از افزایش قیمت و هم از کاهش آن، سود کسب خواهید کرد، پس مهم نخواهد بود که آیا نئو (Neo) آینده ای موفق خواهد داشت یا خیر.

نئو (NEO) چیست؟

اگر علاقه‌مند به ارزهای دیجیتال باشید، حتما باید با نئو، این ارز دیجیتال فوق العاده آشنا شوید. نام نئو قبلا انت شیرز بود و حالا با عنوان اتریوم چینی هم از آن یاد می‌شود. نئو شباهت‌های زیادی به اتریوم دارد اما ویژگی‌های بسیار جالب و ناشناخته‌ای در این فناوری وجود دارد.

طبق چیزی که در وب‌سایت رسمی این ارز دیجیتال نوشته شده است، نئو یک پروژه بلاک چینی است که توسط یک بنیاد غیرانتفاعی توسعه یافته است. این پروژه از فناوری بلاک چین و هویت دیجیتال برای دیجیتالی سازی دارایی‌ها، مدیریت خودکار دارایی‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند و تحقق «اقتصاد هوشمند» با توزیع جمعی بهره برده است.

در واقع نئو یک پلتفرم و شبکه بزرگ است و واحد ارزی NEO فقط جزئی از این شبکه است.

هدف اصلی نئو این است که شبکه توزیع شده نئو یک اقتصاد هوشمند را ایجاد کند.

نئو توسط شرکت OnChain واقع در شانگهای چین توسعه داده شد. تحقیقات تفاوت نئو و اتریوم در مورد نئو از سال ۲۰۱۴ آغاز شد.

پروژه Neo که ابتدا با نام انت شبرز شناخته شده بود، توسط دو جمع سپاری جذب سرمایه کرد. نخستین جمع سپاری در اکتبر ۲۰۱۵ به مدت ۱۰ روز ادامه داشت که طی آن ۱۷٫۵ میلیون توکن نئو به ارزش ۵۵۰،۰۰۰ دلار فروخته شد. در جمع سپاری دوم، ۲۲٫۵ میلیون توکن به قیمت ۴٫۵ میلیون دلار به فروش رفت.

نئو قصد ایجاد یک اقتصاد هوشمند را در سراسر جهان دارد که تمام مسائل اقتصادی روزمره را پوشش دهد. سه جزء اصلی این اقتصاد هوشمند عبارتند از:

• دارایی‌های دیجیتال
• هویت دیجیتال
• قرارداد هوشمند

یک دارایی دیجیتال چیزی است که در فرمت باینری و با حق استفاده وجود دارد. مالکیت حقیقی در دارایی‌های دیجیتال بسیار حائز اهمیت است.

با ظهور بلاک چین، مالکیت دیجیتال حقیقی تحقق یافت. با فناوری بلاک چین می‌توان دارایی‌های دیجیتال غیرمتمرکز،امن و بدون دخالت هر نهادی ایجاد کرد.

دو نوع دارایی‌های دیجیتال در نئو وجود دارد:

• دارایی‌های فراگیر یا جهانی
• دارایی‌های قراردادی

دارایی‌های جهانی توسط کل یک سیستم به رسمیت شناخته شده و می‌توانند توسط تمام قراردادهای هوشمند و مشتریان شناسایی شوند.

دارایی‌های قراردادی دارایی‌هایی هستند که فقط در قراردادهای خاص خود به رسمیت شناخته می‌شوند و نمی‌توانند در سایر قراردادها استفاده شوند.

به عنوان مثال ارزهای دیجیتال Golem و Bancor هر دو توکن‌هایی مبتنی بر قراردادهای هوشمند اتریوم هستند اما مثلا نمی‌توان در سیستم Bancor از توکن‌های گلم استفاده کرد.

ویکی‌پدیا هویت دیجیتالی را این‌گونه تعریف می‌کند:

یک هویت دیجیتالی اطلاعاتی از یک فرد است که روی کامپیوترهای یک نهاد ذخیره می‌شوند. این فرد می‌تواند حقیقی یا حقوقی باشد.

برای دیجیتالی کردن دارایی‌ها به کار، هویت دیجیتال قابل اعتماد است.

در پروژه نئو از استاندارد هویت سنجی X.509 که یک مدل صدور گواهی دیجیتال پذیرفته شده است، استفاده می‌شود.

تأیید هویت در نئو می‌تواند از روش‌های زیر صورت گیرد:

• استفاده از ویژگی‌های شناسایی چهره
• اثر انگشت
• صدا
• پیامک
• روش‌های چند مرحله‌ای دیگر

تصور کنید در خیابان هستید و قصد دارید سوار تاکسی شوید؛ از نرم افزار تلفن همراه خود یک خودرو درخواست می‌کنید و یک ماشین خودران (بدون راننده) شما را سوار می‌کند. تاکسی شما را به یک پمپ بنزین می‌برد و هزینه سوخت را هم از پولی که از مسافرهای قبلی دریافت کرده، پرداخت می‌کند. سپس شما را به مقصدتان می‌رساند و کرایه سفرتان هم از کیف پول الکترونیکی شما پرداخت می‌شود. در زمانی که تاکسی در حال رساندن شما به مقصد است، به صورت خودکار هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه مالک خود را هم می‌پردازد. بعد از اینکه شما را پیاده می‌کند به یک تعمیرگاه می‌رود تا عیب‌های احتمالی را هم برطرف کند.

شاید فکر کنید این‌ها صحنه‌ای از یک فیلم علمی و تخیلی باشد، اما این آینده جهان است؛ قراردادهای هوشمند می‌توانند بستری برای ساخت جهان آینده باشند.

یک قرارداد هوشمند، یک پروتکل ویژه است که برای مشارکت، تأیید یا اجرای مفاد یک قرارداد خاص، فعال می‌شود. قراردادهای هوشمند معاملات و فرایندها را به صورت کاملاً تضمینی و بدون اشخاص ثالث انجام می‌دهند. فعالیت و ثبت‌های قرارداد هوشمند قابل پیگیری و غیر قابل برگشت هستند. مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند یک برنامه غیرمتمرکز یا Dapp را می‌سازند.

برای درک بهتر می‌توان این‌گونه آن‌ها را توصیف کرد: آن‌ها مانند دستگاه‌های فروش خودکار فعالیت می‌کنند. وقتی شما قصد خرید یک نوشابه با استفاده از این دستگاه‌ها را دارید، پول را به دستگاه وارد می‌کنید و دستگاه به صورت خودکار پول شما را پردازش می‌کند و نوشابه را تحویل می‌دهد.

جدا از مسائل فنی، قراردادهای هوشمند هم تقریباً مانند دستگاه‌های فوق کار می‌کنند. بدون نیاز به افراد یا سازمان‌های واسطه فرایند پرداخت یا اجرای یک قرارداد را پردازش می‌کنند و در صورت صحیح بودن مفاد قرارداد مشخص شده، فعالیت را انجام می‌دهند.

آن‌ها تنها دستورالعمل‌هایی را که به آن‌ها داده شده را به طور خودکار اجرا می‌کنند.

در ابتدا، دارایی‌ها و شرایط قرارداد، کد گذاری می‌شوند و در بلاک بلاک چین قرار می‌گیرند. این قرارداد بین نود های پلتفرم توزیع و چندین بار کپی شده است. بعد از پردازش انجام شد، قرارداد مطابق با شرایط مشخص شده اجرا می‌شود.

شاید برایتان سؤال باشد که هوشمند سازی فرایندها خیلی وقت است که انجام می‌شود اما تفاوت فرایند قراردادهای هوشمند با فرایندهای معمولی در اینترنت غیرمتمرکز بودن و عدم بازگشت آن است.

مثلاً تراکنش‌های بانکی به صورت هوشمند انجام می‌گیرند اما مثلاً بانک مرکزی می‌تواند جلوی یک تراکنش را بگیرد. در قراردادهای هوشمند شخص یا نهادی قادر به کنترل یک قرارداد نیست و وقتی مفاد یک قرارداد صحیح باشد، این قرارداد به صورت کاملاً خودکار اجرا می‌شود.

هر چیزی که در بلاک چین ثبت می‌شود باید تغییر ناپذیر باشد و بین نودهای مختلف در شبکه توزیع شود. به طور کلی، قرارداد هوشمند باید سه ویژگی زیر را دارا باشد:

• قطعی
• دارا بودن پایانی برای یک فرایند
• ایزوله

در یک بلاک چین همه می‌توانند یک قرارداد هوشمند بسازند و آپلود کنند. با این حال، این قرارداد به صورت عمدی یا غیرعمدی ممکن است دارای اشکالات و ویروس‌هایی باشد. اگر قرارداد ایزوله نباشد، ممکن است کل سیستم را مختل کند. از این رو، بررسی و ایزوله شدن یک قرارداد قبل از اجرا مهم است.

قراردادهای هوشمند اتریوم و نئو از یک سیستمی به نام ماشین مجازی بهره می‌برند.

ماشین مجازی (VM)، یک سیستم کاملاً تورینگ است و روی شبکه اتریوم اجرا می‌شود. این سیستم صرف نظر از زبان برنامه نویسی، به هر میزان که کاربر بخواهد زمان و حافظه در اختیارش قرار می‌دهد. ماشین مجازی روند ایجاد برنامه‌های بلاک چینی را بسیار آسان‌تر و کارآمدتر از همیشه می‌کند. به جای اینکه برای هر برنامه یک بلاک چین ایجاد کنید می‌توانید از یک بلاک چین برای هزاران برنامه استفاده کنید.

در واقع با استفاده از این قابلیت در صورت اشکالی در یک قرارداد، فقط همان قرارداد تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به شبکه اصلی آسیبی نمی‌رسد.

مفهوم دیگری نیز به نام داکر (Docker) وجود دارد که مانند ماشین مجازی عمل می‌کند. در اتریوم برای نوشتن قرارداد هوشمند در ماشین مجازی، باید با استفاده از زبان برنامه نویسی مخصوص اتریوم،‌ سالیدیتی این کار را انجام دهید.

در حال حاضر با توجه به بهره‌مندی نئو از داکر، برنامه نویسان می‌توانند با استفاده از زبان‌های C#، Jave و Paython قراردادهای هوشمند خود را توسعه دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر به این لینک از سایت رسمی نئو مراجعه فرمایید.

برخلاف اتریوم که فعلاً مبتنی بر اثبات کار و استخراج است، نئو روی الگوریتمی پیشرفته از اثبات سهامفعالیت می‌کند و تمام توکن های آن از قبل تولید شده و به طور خودکار بین اعضای جامعه نئو بر اساس قواعدی توزیع می‌شود. توکن های شبکه نئو دو نوع هستند.

• توکن نئو – سابقاً با عنوان آنت شیرز شناخته می‌شد (ANS)
• توکن GAS – سابقاً با عنوان آنت کوین شناخته می‌شد (ANC)

تعداد تمام توکن های NEO و همچنین GAS هر کدام فقط ۱۰۰ میلیون واحد است. ۵۰ میلیون NEO از طریق پیش فروش‌های اولیه به فروش رفت و ۵۰ میلیون بقیه به مرور زمان در شبکه توزیع خواهند شد. حداقل میزان توکن NEO، واحد ۱ است و در کیف پول های رسمی (نه صرافی‌ها) امکان ذخیره زیر ۱ NEO وجود ندارد.

مکانیزم کامل توزیع نئو بنا بر گفته‌های وب‌سایت نئو به شرح زیر است:

ده میلیون توکن (ده درصد از کل توکن ها) به منظور ترغیب توسعه دهندگان و اعضای شورای نئو مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ده میلیون توکن به‌منظور ترغیب توسعه‌دهندگان در اکوسیستم نئو مورداستفاده قرار می‌گیرد.
پانزده میلیون توکن (پانزده درصد از کل توکن ها) به‌منظور سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بلاک چین‌های دیگر مورداستفاده قرار می‌گیرند. این توکن ها مختص اعضای شورای نئو هستند و سرمایه‌ها نیز تنها برای پروژه‌های نئو صرف خواهد شد.
پانزده درصد از توکن ها نیز برای شرایط اضطراری ذخیره می‌شوند.
استفاده سالانه از نئو نمی‌تواند بیش از پانزده میلیون نئو باشد.

دارندگان NEO نسبت به دارایی‌هایشان در کیف پول‌های معتبر نئو از توکن های GAS تولید شده سود خواهند برد. برای هر نئو که در کیف پول خود ذخیره کنید، روزانه ۰٫۰۰۰۳ GAS به شما تعلق می‌گیرد که در آینده می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.

میزان اولیه توکن های GAS صفر بوده است و با ایجاد هر بلاک جدید، GAS نیز ایجاد خواهد شد. بنا بر گفته‌های وب‌سایت نئو، طی بیست و دو سال تمام GAS ها توزیع می‌شوند. محدوده‌های زمانی بین هر بلاک نیز پانزده الی بیست ثانیه خواهد بود. دو میلیون بلاک نیز طی یک سال ایجاد شده‌اند.

بنا بر گفته‌های وب‌سایت نئو:

هرسال چیزی در حدود دو میلیون بلاک ایجاد خواهند شد و میزان اولیه GAS در بلاک نیز هشت عدد خواهد بود. هر سال نیز یک GAS از بلاک کسر خواهد شد تا به این وسیله بتوان با گذر از هر دو میلیون بلاک منطبق شد. این کاهش به مدت بیست و دو سال ادامه خواهد داشت. پس از چهل و چهار میلیون بلاک، تمام بلاک‌های ایجاد شده GAS به محدودیت خود رسیده‌اند و پس از آن هیچ GAS جدید ایجاد نمی‌شود.

از Gas در شبکه نئو برای پرداخت هزینه‌های ایجاد قراردادهای هوشمند تفاوت نئو و اتریوم استفاده می‌شود.

در بلاک چین نئو در حال حاضر در هر ثانیه ۱۰۰۰ تراکنش انجام می‌شود. این در حالی است که سرعت تراکنش‌های اتریوم فقط حدود ۱۴ تراکنش بر ثانیه است. البته فراموش‌ نکنیم که اتریوم در پی افزایش سرعت و کاهش تراکنش‌های شبکه است و به گفته ویتالیک بوترین به زودی اتریوم جدیدی را خواهید دید.

توکن GAS ارز دیجیتالی است که برای پرداخت‌ هزینه‌های بلاک چین کابرد دارد. هرکس که مایل به ثبت قرارداد هوشمند و ایجاد برنامه اش روی شبکه باشد، باید هزینه‌های آن را با توکن های GAS پرداخت کند. با توجه به اینکه شبکه نئو مبتنی بر اثبات سهام است،‌ به داراندگان نئو در کیف پول‌های معتبر نئو (نه صرافی‌ها) نسبت به دارایی‌شان هر روز مقداری توکن Gas تعلق می‌گیرد. بنابراین برای ارسال تراکنش نیاز به پرداخت کارمزد نیست و کارمزد ناچیزی به طور خودکار از GAS های تعلق گرفته به نئوها کم می‌شود.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های تفاوت نئو و اتریوم ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود تفاوت نئو و اتریوم را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- تفاوت نئو و اتریوم توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

ارز دیجیتال نئو (NEO) چیست و چگونه کار می‌کند؟

نئو (یا همان AntShares) یک پلتفرم متن باز مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین در دسته بندی ارز دیجیتال است که توسط Da Hongfei و Erik Zhan سال 2014 میلادی در کشور چین ایجاد شد و سپس در ماه ژوئن 2017 به NEO تغییر نام داد. NEO در صدد اتوماسیون مدیریت دارایی های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند بوده و با هدف نهایی ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع شده (Distributed Network) ایجاد شده است.

شبکه نئو از مکانیسم اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (dBFT) بین تعدادی از گره های تأیید شده مرکزی بهره می‌برد و می تواند تا 10,000 تراکنش در ثانیه (TPS) را پشتیبانی کند. تحمل خطای بیزانس یک مسأله فرضی است که در آن 9 ژنرال سعی می کنند با پیروی از رأی اکثریت، تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.

ارز محلی بلاک چین نئو با نماد اختصاری NEO نمایش داده میشود. NEO یک توکن غیر قابل تقسیم است که توکن های GAS را تولید می کند. توکن های تفاوت نئو و اتریوم GAS یک دارایی جداگانه در شبکه هستند که می توان از آنها برای پرداخت هزینه معاملات استفاده کرد. در حقیقت GAS به عنوان سوخت پلتفرم NEO محسوب می شود؛ یعنی جهت پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قراردادهای هوشمند در شبکه از آن استفاده می شود. نرخ تورم GAS با یک الگوریتم نیمه عمر کنترل می شود که 100 میلیون GAS را طی حدود 22 سال آزاد می کند.

در کل 100 میلیون NEO در بلاک اولیه (Genesis Block) ایجاد شد. 50 میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و 50 میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله 15 میلیون NEO آزاد می‌شود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تأمین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.

تاریخچه پیدایش نئو

• سال 2014 میلادی – ایجاد پلتفرم انت شیرز (Antshares)
• سال 2015 میلادی – انتشار مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز / راه اندازی شبکه آزمایشی (TestNet)
• سال 2016 میلادی – انتشار مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares / راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز
• سال 2017 میلادی – تغییر نام Antshares به NEO / توسعه استاندارد توکن NEP-5 / انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse
• سال 2018 میلادی – شروع عدم تمرکز شبکه / شروع توسعه برای NEO نسخه 3.0

تفاوت نئو (NEO) و اتریوم (ETH)

محبوبیت NEO به دلیل شباهت آن به محیط قراردادهای هوشمند اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است. قابلیت قراردادهای هوشمند به کاربران پلتفرم NEO اجازه می دهد تا به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.

در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام Solidity را دارد، نئو از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند. هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین NEO برنامه نویسی و اجرا نمایند.

با وجود همه این شباهت ها، تفاوت هایی نیز میان اتریوم و نئو وجود دارد که به شرح جدول زیر است:

ردیف	معیار	اتریوم (Ethereum)	نئو (NEO)
1	سال ساخت	جولای 2015 میلادی	جولای 2016 میلادی
2	الگوریتم	اثبات کار (PoW)	(Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT
3	میانگین زمان ساخت بلاک	15 ثانیه	1 ثانیه
4	تعداد تراکنش ها در هر ثانیه (TPS)	15 تراکنش	1000 تراکنش
5	تعداد کل عرضه	72 میلیون ETH	100 میلیون NEO

پروتکل (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT چگونه کار می کند؟

Delegated Byzantine Fault Tolerance (به اختصار dBFT) یک مکانیسم اجماع در بلاک چین بوده که توسط ارز رمزنگاری شده NEO محبوبیت یافته است. dBFT در اصل با روشی مشابه سیستم مدیریتی یک کشور و داشتن شهروندان، نمایندگان و سخنرانان برای اطمینان از عملکرد کشور (شبکه) کار می کند. این پروتکل با استفاده از یک سیستم رأی دهی برای انتخاب نمایندگان و سخنرانان به اثبات سهام (PoS) نزدیکتر است تا اثبات کار (PoW) !

اجزای اصلی پروتکل dBFT عبارتند از:

1. شهروندان (Citizens) : در حقیقت دارندگان توکن های NEO و گره های معمولی شبکه هستند
2. نمایندگان (Delegates) : در حقیقت گره های حسابداری شبکه هستند
3. سخنگو (Speaker) : در حقیقت یکی از نمایندگان است که به صورت تصادفی انتخاب می‌شود

قابلیت های پلتفرم نئو (NEO)

علاوه بر قابلیت های بیان شده، تیم توسعه دهنده NEO در حال اجرا و توسعه تعدادی پروژه جانبی است که قابلیت های مختلفی را برای اکوسیستم نئو به همراه دارد که برخی از آنها عبارتند از:

NeoVM

NeoVM یک محیط اجرای قراردادهای هوشمند است که دارای مزایایی همچون امنیت، مقیاس پذیری و همرسانی بالا است. این پلتفرم بسیار سریع راه اندازی می شود و فقط به مقدار کمی از منابع سخت افزاری نیاز دارد. این برنامه به منظور اشکال زدایی و آزمایش قراردادهای هوشمند طراحی شده تا امکان توسعه آسانتر و سریعتر آنها فراهم شود.

NeoFS

NeoFS اجازه می دهد داده ها با حجم بالا در شبکه تقسیم شده و در سراسر آن توزیع شوند. کاربران می توانند از طریق این سیستم میزان مطمئن بودن فایلها را مشاهده نموده و فایل هایی با قابلیت اطمینان کم را با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی کنند. بدیهی است با پرداخت کارمزدهای بالاتر، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره سازی کرد.

NeoID

NeoID برای اولویت بندی مقیاس معاملات و انجام عملیات در شبکه استفاده می شود. در حقیقت NeoID یک استاندارد برای شناسایی کاربران در بلاک چین است. معاملات در مقیاس کوچکتر و قراردادهای هوشمند که دارای NeoID از پیش تعیین شده نیستند، می توانند با پرداخت GAS اضافی برای رسیدن به جلوی صف اولویت تأیید بلوک اقدام کنند.

مزایای ارز دیجیتال NEO

• دارایی های دیجیتال : دارایی های سنتی با استفاده از قراردادهای هوشمند به دارایی های دیجیتال غیرمتمرکز تبدیل می شوند.
• هویت دیجیتال : NEO امکان ایجاد هویت الکترونیکی برای افراد، مشاغل و اشخاص را می دهد تا از طریق سیستم های تأیید هویت چند عاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، اس ام اس و تشخیص چهره تفاوت نئو و اتریوم قابل دسترسی باشد.
• قراردادهای هوشمند : سیستم قراردادهای هوشمند NEO یک انقلاب در این زمینه است؛ زیرا از زبان های برنامه نویسی رایج که برای 80 درصد از توسعه دهندگان شناخته شده است، پشتیبانی میکند.
• اپلیکیشن های غیرمتمرکز : با توسعه مداوم ابزارها و تکنیک های جدید، پلتفرم NEO از توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) مانند صندوق های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.

قیمت نئو (NEO) از ابتدا تا کنون

قیمت ارز دیجیتال نئو از سطح 0.18 دلار در سپتامبر 2016 میلادی به ارزش فعلی آن یعنی 12.49 دلار رسید. در این میان قیمت NEO فراز و نشیب های بسیاری را تجربه نمود؛ بطوریکه ژوئن 2018 میلادی حجم بازار NEO تقریباً به رقم 3.5 میلیارد دلار رسید که این مقدار در حال حاضر نزدیک به 881 میلیون دلار است. کارشناسان پیش بینی می کنند اگر چه بازار ارزهای دیجیتال بسیار بی ثبات است، اما احتمالاً قیمت NEO در سال های آتی افزایش یافته و این ارز رمزپایه در میان 10 ارز دیجیتال برتر بازار قرار خواهد گرفت.

در نمودار زیر می‌توانید قیمت NEO را از تاریخ 9 سپتامبر 2016 (19 شهریور ماه 1395) تا به امروز مشاهده نمایید:

برای مشاهده جدیدترین تحلیل ها، اخبار، مقالات و قیمت لحظه ای ارزهای دیجیتال به وب سایت سیگنال مراجعه و یا اپلیکیشن سیگنال را دریافت نمایید.