ویژگی های بازار اولیه

ساختمان سازمان بورس

تقویت بازار اولیه برای جذب منابع مالی در فعالیت های اقتصادی

عباس هشی اقتصاددان معتقد است چنانچه بازار اولیه به شکلی درست عمل کند، می‌تواند برای اقتصاد سرمایه داری کاملا مفید باشد. چون این بازارها کانال مناسبی را برای سرمایه گذاران و وام‌گیرندگان فراهم می‌کنند و باعث می‌شوند تا سرمایه‌ها به سمت کسانی که توان استفاده‌ کارآمد از پول و سرمایه را دارند جریان پیدا کنند. اما این بازار در حال حاضر ضعیف عمل می کند.

به گزارش «اگزیم نیوز»، در سال ‌های اخیر مسئله تأمین مالی پروژه‌ها و بنگاه‌ های اقتصادی به یکی از چالش های اصلی توسعه بخش خصوصی تبدیل شده و از نگاه فعالان اقتصادی «دسترسی به منابع مالی» از مهمترین مشکلات مطرح در فضای کسب وکار است. اما یکی از ویژگی های اصلی تأمین مالی در اقتصاد ایران، بانک محور بودن نظام تأمین مالی و نقش پر رنگ بازار پول در این فرآیند است. به طوریکه بیش از ۸۰ درصد تامين مالي بنگاه هاي اقتصادي از طريق بانك ها انجام مي شود و اين در حالي است بازار سرمايه مي ویژگی های بازار اولیه تواند با هزينه كمتري تامين مالي بنگاه ها را انجام دهد. همچنین در حال حاضر ابزارهای متعدد و متنوعی برای تأمین مالی از طریق بازار سرمایه بوجود آمده که می‌ تواند نقش و سهم بازار سرمایه در تأمین مالی بنگاه‌ها را افزایش دهد. این ابزارها به گونه‌ ای است که همه شرکت‌ ها اعم از شرکت‌های سهامی عام و خاص می‌ توانند به منظور تأمین منابع مالی از آنها بهره‌مند شوند.

اما چرا هنوز آنطور که باید ، ظرفیت های بازار سرمایه برای تامین مالی بنگاه ها مورد استفاده قرار نمی گیرد؟

عباس هشی اقتصاددان در پاسخ به این پرسش «اگزیم نیوز» که چگونه می توان بنگاه ها را ترغیب کرد به جای اینکه تامین مالی خود را از بانکها انجام دهند، به سمت بازار سرمایه هدایت شوند، به ارائه توضیحاتی پرداخته است.

این اقتصاددان با اشاره به اینکه در تمام دنیا تامین منابع مالی که به صورت خون در شریان اقتصادی هر کشوری جریان دارد، با بانکها است، می گوید: بانک ها از طریق جذب سپرده های کوچک مردم که به پول قابل توجهی تبدیل می شود، به واحدهای تولید کالا و خدمات تسهیلات اعطا می کنند. اما در دنیا زمانی که بانک ها تسهیلات اعطا می کنند، بینه کاری متقاضی وام را ارزیابی می کنند، که متقاضی کننده کار باشد. مورد دیگر، تقسیم ریسک پول به کار گرفته شده در فعالیت اقتصادی را لحاظ می کنند که بخشی از آن برعهده صاحبان سرمایه و بخشی با تسهیلات بانکی باشد.

اما براساس اظهارات هشی، دومین مسیر تامین مالی بنگاه های اقتصادی، بازار سرمایه است. اما تفاوت بازار سرمایه با بازار پولی در این است که پول از طریق این بازار به صورت مستقیم و به عنوان سرمایه تزریق می شود، اما در بانک ها نقدینگی به عنوان تسهیلات آنهم با بهره ایی که به آن تعلق می گیرد، به بنگاه ها اعطا می شود. برهمین اساس، بخشی از ریسک تسهیلات بر عهده دریافت کننده وام است.

حال این پرسش قابل طرح است چرا با وجود چنین مزیتی، نقش بازار سرمایه در ترزیق پول به بنگاه ها، کم رنگ است، این اقتصاددان مهمترین مانع جدی بر سر راه جذب منابع مالی از طریق این بازار را بالا بودن نرخ بازدهی در بازارهای رقیب برای تقویت این حوزه می داند. چراکه بانک ها به دلیل پرداخت سود با نرخ بالا و ریسک پایین همواره رقیب جدی برای بازار سرمایه بوده اند و شانس بازار سرمایه برای جذب نقدینگی را کاهش داده اند.

هشی در ادامه توضیح می دهد: اما چنانچه بازار اولیه به شکلی درست عمل کند، می‌تواند برای اقتصاد سرمایه داری کاملا مفید باشد. چون این بازارها کانال مناسبی را برای سرمایه گذاران و وام‌گیرندگان فراهم می‌کنند و باعث می‌شوند تا سرمایه‌ها به سمت کسانی که توان استفاده‌ کارآمد از پول و سرمایه را دارند جریان پیدا کنند. اما این بازار در حال حاضر ضعیف عمل می کند.

این اقتصاددان همچنین درباره اینکه بازار سرمایه برای تامین منابع مالی بنگاه ها چه نقشی می تواند باشد؛ می گوید: همانطور که گفته شد، اگر نقش بازار اولیه برای تزریق پول به بنگاه های اقتصادی تقویت شود، نتیجه آن رشد اقتصادی خواهد بود. اما تزریق پول در بازار ثانویه به دلیل محدود بودن تعداد سهام، باعث می شود که تقاضا زیاد وعرضه محدود شود وهمین امر موجب افزایش قیمت ها می شود.

او در ادامه بیان میکند: بايد توجه داشت که کشورهاي ديگر معمولا مردم را تشويق به سپرده‌گذاري در بانک‌ها مي‌کنند تا سرمايه مردم وارد چرخه توليد شود. البته آنها با کنترل نرخ تورم، سوددهي بازار سرمايه و پول را در يک حد نگه مي‌دارند.

هشی همچنین با بیان اینکه در ايران نرخ تورم بالاي 40 درصد است و نرخ سود سپرده بلندمدت 15 درصد است، اظهار می کند: در چنين شرايطي مردم به دنبال بازاري مي‌گردند که بتوانند ارزش پول خود را حفظ کنند، که در شرايط کنوني بورس بهترين اين بازارها است. اما اشکالی در این زمینه به گفته این اقتصاددان وجود دارد این است که سرمايه موجود در بورس ايران وارد چرخه توليد ویژگی های بازار اولیه نمي‌شود و 95 درصد اين پول‌ها به شکل‌ سفته‌بازي در قالب پول بين سهامداران جابه‌جا مي‌شود و اصلا فرصت ورود به چرخه توليد را ندارد.

قابلیت اتکا و به موقع بودن مهمترین ویژگی‌ در افشای اطلاعات برای سهامداران

سید مصطفی علوی، رییس اداره نظارت بر حسابرسان معتمد و گزارشگری مالی با توجه به فعالیت‌های انجام گرفته در سازمان بورس و عملکرد اداره نظارت بر فعالیت حسابرسان و شرکت‌های بورسی در سخنان خود مهمترین ویژگی در افشای اطلاعات برای سهامداران را قابلیت اتکا و به موقع بودن افشای اطلاعات توسط شرکت‌ها برای سهامداران را عنوان کرد.

به گزارش شمانیوز، دومین دوره نشست خبری مدیران بخش‌های مختلف سازمان بورس با اصحاب رسانه در روز دوشنبه مورخ ۱۱ مهر ماه ویژگی های بازار اولیه برگزار شد. سید مصطفی علوی، سخنان خود را با تعریف واژه «شفافیت» در حوزه بازار سرمایه آغاز کرد و گفت: اهمیت مدیریت نظارت در حوزه‌های مختلف بازار سرمایه باعث شد تا به فکر تشکیل کمیته‌های نظارتی بر حسابرسان معتمد و گزارشگری مالی بیافتیم. شفافیت در حوزه‌های افشای اطلاعات، معاملات بازار سرمایه و در گزارشگری و اطلاعات مالی به کار می رود که توسط ناشرین و افراد ذینفع منتشر می‌شود.

رییس اداره نظارت بر حسابرسان معتمد و گزارشگری مالی اظهار داشت: در سازمان ۵ بخش معاونت داریم که مهمترین آنها معاونت نظارت بر بورس‌ها و ناشران است که در حوزه شفافیت بر معاملات، مدیریت نظارت بر انجام معاملات، طبق قواعد و قوانین بازار سرمایه انجام می‌شود. مدیریت بعدی حوزه شفافیت ویژگی های بازار اولیه سازمان بورس، نظارت بر ناشران است که این نظارت، افشای کلی اطلاعات را شامل می‌شود. چرا که حوزه افشاگری مالی به معنای افشای کامل و به موقع اطلاعات است.

وی با اهمیت خواندن مبحث انتشار اطلاعات برای ذینفعان در حوزه بازار سرمایه، سهامداران را مهمترین این ذینفعان عنوان کرد و افزود: تهیه اطلاعات سودمند برای این گروه از جمله اهداف ما می‌باشد که البته این کار در حوزه حسابداری است. در بازار سرمایه بیش از ۸۰۰ ناشر وجود دارد و این ناشران اعم از شرکت‌های پذیره‌نویس در بورس تهران و فرابورس و البته نهادهای مالی از قبیل کارگزاری ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و. بالغ بر ۱۰۰۰ شرکت ، در حال فعالیت هستند که همه دارای گزارشگری مالی می‌باشند. از میان گروه‌های ذکر شده، آن شرکت‌هایی که ناشر هستند همچون شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس و فرابورس که سهام آنها در حال معامله شدن است، براساس نظریه‌ها و تئوری‌های موجود برای ذینفعان باید اطلاعات مالی را تهیه کنند.

این کارشناس بازار سرمایه با بیان اینکه، کسانی که قصد سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه و خرید سهم دارند باید دارای اطلاعات کافی باشند، تصریح کرد: اطلاعات باید ویژگی‌هایی را دارا باشند که مهمترین آنها؛ قابلیت اتکا بودن و به موقع بودن این اطلاعات است. اگر این اطلاعات به موقع نباشد، اطلاعات برای استفاده کننده سوخته و گذشته نگر است. ضمن اینکه اطلاعات به نحوی باشد که قابلیت اتکا یعنی تصمیم‌گیری صحیح بر مبنای آنها را داشته باشد. اطلاعات خلاف واقع، دست‌کاری شده و غیرصادقانه از گردونه این ویژگی یعنی قابلیت اتکابودن خارج است. اطلاعات باید ویژگی‌های کیفی و مطلوب را داشته باشد تا براساس آنها سرمایه‌گذار بتواند با راحتی کامل و بدون دغدغه خرید سهام خود را انجام بدهد و سود سهم خود را دریافت نماید.

سید مصطفی علوی با اشاره به ادارات مختلف مدیریت ناشران که روسای ناشران در آنها فعالیت دارند و مبحث افشای اطلاعات ناشران در آنها پیگیری می‌شود، افزود: براساس قوانین و قواعد سازمان بورس در این ادارات تصمیم‌گیری می‌شود تا یک‌سری اطلاعات همچون افشای اطلاعات با اهمیت را براساس دستورالعمل‌های افشای اطلاعات منتشر می‌کنند. در مرحله اول مدیریت نظارت بر ناشران کار نظارت اولیه را برعهده دارد تا اطلاعات افشا شده توسط شرکت دارای ویژگی‌های کیفی ذکر شده باشد.

وی درخصوص دلیل اهمیت وجود حوزه نظارت بر افشای اطلاعات، گفت: تئوری‌هایی در حوزه حسابداری و مالی وجود دارد که مدیریت می‌تواند اطلاعاتی تهیه بکند تا به نفع خودش باشد، مثلا مهمترین تئوری در حوزه حسابداری، تئوری نمایندگی است که براساس این تئوری؛ تابع مسئولیت مدیر (اداره کننده شرکت) با سهامدار مبلغ متفاوت است و مدیر از مالکان نیست. مدیر به دنبال این موضوع است که عملکرد خود و سودآوری مطلوبی را به هر طریقی از خود نشان بدهد، اما سهامداران نیازمند اطلاعاتی هستند که مفید و صحیح باشد. پس این تابع مسئولیت مدیر و سهامدار موجب ایجاد خطر اخلاقی می‌شود که امکان دستکاری یا به نفع خود مدیریت وجود دارد. در اینجا نیاز به ارکان نظارتی به خصوص در حوزه بازار سرمایه دیده می‌شود تا با دخالت در این حوزه ادعاهای مدیریت را ارزیابی بکنند.

علوی با بیان اینکه گزارشگری مالی که اکنون از شرکت‌ها منتشر می‌شود و ما می‌بینیم، ادعاهای شرکت‌هاست، اظهار داشت: برای این گونه گزارشات نظارت توسط یک نهاد ناظر - که در تمام دنیا هم به خصوص در حوزه بازار سرمایه وجود دارد. این ضرورت برای بررسی به موقع بودن افشای اطلاعات برای جلوگیری از به خطر افتادن منافع عام احساس می‌شود. حسابرسان و بازرسان قانونی با دارابودن ویژگی‌های حرفه‌ای و مستقل بودن به عنوان شخص ثالث بین طرفین قرار گرفته و درباره اینکه اطلاعات قابل اتکاست یا طبق استانداردها تهیه شده، اظهار نظر می‌کنند. از طرفی هم مقام ناظری وجود دارد که کیفیت این اطلاعات را بررسی می کند. مقام ناظر در بازار سرمایه، سازمان بورس است و مدیریت نظارت ناشران را داریم که وظیفه نظارت بر اطلاعات افشاشده و گزارشگری مالی ناشرانی که سهم‌شان در حال معامله می‌باشد را برعهده دارد. رعایت قوانین مقرراتی از جمله وظایف ناشران است که توسط این رکن نظارتی بررسی می‌شود.

رییس اداره نظارت بر حسابرسان معتمد و گزارشگری مالی سازمان بورس اضافه کرد: تجربه نشان داده که علاوه بر نظارت بر ناشران و شرکت‌ها، نیازمند نظارت بر حسابرسان هستیم. برای نمونه بزرگترین رسوایی مالی طی دو دهه اخیر در شرکت انرون آمریکا که یک شرکت بورسی سهامی عام بود، اتفاق افتاد. در سال ۲۰۰۰، شرکت انرون به دلیل دستکاری اطلاعات توسط مدیران شرکت، سهامداران متحمل ضرر بسیار زیادی شدند یعنی سهام آن شرکت به طرز چشمگیری برای یک مدت بالا رفت ولی به ناگاه سقوط شدیدی را سهامداران مشاهده کردند که طیف بسیار گسترده‌ای از مردم که سهامدار این شرکت بودند متضرر شدند.

سید مصطفی علوی با تاکید بر اینکه قانونگذاری زاییده بحران هاست، این موضوع را یک قاعده کلی دانست و افزود: در ماجرای شرکت انرون، قانونگذار حسابرسان این شرکت را که از معتبرترین حسابرسان بوده‌اند را متهم کردند و سریعا در کنگره و سنا قانونی به نام «قانون ساربنز-آکسلی» در سال ۲۰۰۲ به تصویب می‌رسد که دارای بخش‌های مختلفی است. این قانون به دنبال رعایت حقوق سهامداران خصوصا سهامداران خرد است تا مبادا منافع سهامداران شرکت‌های عام به ویژگی های بازار اولیه خطر بیافتد چرا که آمریکا یک کشور سرمایه‌محور و بر حوزه بازار سرمایه است تا بانک‌محور. در ادامه نهادهایی به وجود آمد که یکی از این نهادها «PCAOV» (هیات نظارت بر حسابداری شرکت‌های سهامی عام) و نظارت بر حسابرسانی که شرکت‌های سهامی عام را حسابرسی می‌کنند، است.

این متخصص حوزه شفافیت در حسابداری، گفت: در ایران نهاد مشابه «PCAOV» اداره نظارت بر حسابرسان معتمد و گزارشگری مالی (SEO) وجود دارد. در ایران اداره نظارت بر حسابران و گزارشگران ایجاد شده که ذیل اداره نظارت بر بورس ها و ناشران است که گزارشگری مالی را بررسی می‌کنند. در ایران بیش از ۳۰۰ موسسه حسابداری اعم از بخش خصوصی و دولتی وجود دارد. البته حسابداری بخش دولتی، برعهده سازمان حسابرسی می‌باشد. از میان این موسسات حدود ۵۴ موسسه حسابداری معتمد تحت نظارت سازمان بورس وجود دارد.

وی تصریح کرد: در حوزه بازار سرمایه حاکمیت به دنبال به خطر نیافتادن منافع عام است، تلاش شده تا نظارت قوی و سریع بشود که به دلیل حفظ منافع سهامداران خرد، اجازه ورود به هر موسسه ای داده نمی‌شود. البته در جامعه حسابداران نظارت وجود دارد، منتها در حوزه بازار سرمایه و اینکه به صراحت در اطلاعیه سازمان بورس از حسابرسان جزو اشخاص تحت نظارت نام برده شده، به خاطر منافع سهامداران سعی بر این است که نظارت کاملا دقیق باشد و حسابرسان این موسسات و شرکت‌ها به وجود نهاد نظارتی اذعان دارند.

علوی با بیان اینکه اساس کار اداره نظارت بر شفافیت و گزارشگری مالی، دستورالعمل حسابرسان معتمد از مصوبات شورای عالی است، اضافه کرد: در ماده ۱۰ این مصوبه آمده است که حسابرسان شرکت‌‌های ناشران پذیرفته در بورس و فرابورس، نهادهای مالی مانند کارگزاری ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری، کسانی که می‌خواهند اوراق منتشر بکنند به اضافه شرکت‌های فرعی آنها می‌بایست افراد خود را از میان حسابرسان معتمد انتخاب نمایند. چرا که امکان دارد یک شرکت بورسی معاملات را از طریق شرکت‌های خصوصی و فرعی خود را انجام بدهد. معتمد بورس بودن یک برند برای شرکت‌های حسابرسی محسوب می‌گردد.

وی ، پایش کیفیت گزارشگری مالی و گزارش بازرس قانونی کل بازار سرمایه را از طریق دستورالعمل مذکور را از جمله اهداف و عوامل اصلی ایجاد این رکن نظارتی در سازمان بورس عنوان کرد و افزود: البته پایش اولیه گزارشگری مالی مربوط به کارشناسان ناشران است و چنانچه ایراد یا شبهه‌ای در پایش وجود داشته باشد، برای واحد نظارت بر حسابرسان معتمد و گزارشگری مالی ارسال می‌شود. در کنار پایش دو مقوله کیفیت ذکر شده، این واحد نظارتی وظیفه پاسخگویی را برعهده دارد.

رییس اداره SEO، درباره تخلفات محرز شده در موسسات حسابرسی تصریح کرد: در صورتی که احراز شود که برفرض مثال دو نفر حسابرس از یک موسسه حسابرسی تخلف داشته اند، امکان دارد آن دو نفر حذف و موسسه هم رای اخطار یا تذکر دریافت کند. الزام فقط حذف نیست بلکه به تناسب مسئولیتی که حسابرس دارد و میزان تخلف در به خطر افتادن منافع سهامدار، پاسخگویی و رای صادر می‌شود. موسسه حسابرسی به سختی حذف می‌شود. پروسه نظارتی به صورت مستمر پایش می‌شود. براساس دستورالعمل، کمیته اصلی تحت عنوان کمیته نظارت و بازرسی بر حسابرسان معتمد وجود دارد. اداره نظارت بر حسابرسان معتمد دارای ۳ کمیته است که یکی از آنها به موجب مقررات تشکیل شده و دستورالعمل برای آن صادر شده ، دو کمیته دیگر تخصصی، استاندارد و آموزشی هم وجود دارد.

ویژگی های بازار اولیه

عصر بازار- سرمایه‌ گذاران و معامله ‌گران بازارهای سهام برای افزایش موفقیت و کاهش ریسک می توانند از رویه ها و روش های شناخته و عملی بهره گیرند .

به گزارش پایگاه خبری «عصر بازار» به نقل از سنا ، فعالان بخش مجازی اقتصاد از جمله بانک ها، بورس ها و بیمه ها تمام کسب و کار و موفقیت خود را مدیون وجود بخش واقعی اقتصاد یعنی صنایع ، کارخانه ها و بنگاه ها بوده و در صورت نبود بخش واقعی اقتصاد یا ضعف آن هیچ کدام از نهادها و فعالین بخش مجازی اقتصاد نمی توانند موفق باشند.

چرا که اصولا بخش مجازی وقتی معنی دارد که بخش واقعی وجود داشته باشد. به عنوان مثال اگر شرکت های فولاد مبارکه یا مخابرات نبودند امکان معامله سهام آن در بورس توسط کارگزاران و معامله گران نبود و سرمایه گذاران امکان سرمایه گذاری در سهام شرکت ها را نداشتند.

بنابراین یک سرمایه گذار موفق باید روحیاتی داشته باشد که از جمله آنها قدرت تجزیه و تحلیل اطلاعات، قدرت پردازش حجم زیاد اطلاعات اقتصادی مالی سیاسی و ریسک پذیری معقولانه و محاسبه شده و پشت کار در کسب موفقیت هستند، همچنین یک سرمایه گذار موفق در بازارهای مالی باید مهارت های لازم چون تسلط به تحلیل بنیادی، آشنایی به تحلیل تکنیکال، راحتی با نرم افزارها و اینترنت، پیگیری اخبار و اطلاعات بازارهای مالی از طریق مجاری رسمی و غیر رسمی را داشته باشد.

علاوه بر این موارد یک معامله گر باید برنامه روزانه ای برای خود تعریف کند. مثلا به این ترتیب: قبل از ساعت 8:30 هر روز پیگیری اخبار بازارهای کالایی جهان و مهمترین اخبار سیاسی روز و شب گذشته؛ بین 8:30 الی 9 پیگیری سفارش های وارد شده به سامانه معاملات بورس و فرابورس از طریق سایت شرکت مدیریت فنآوری (tsetmc.com) یا سایر سایت هایی که اطلاعات لحظه ای بازار را ارائه می دهند؛از ابتدا تا انتهای بازار پیگیری هر 5 تا ده دقیقه یکبار وضعیت بازار و اصلاح سفارش های خود از طریق بستر معاملات آتی (Online trading) ، ساعت 14 الی 18 پیگیری اطلاعیه های صادر توسط شرکت ها از سامانه کدال (codal.ir) یا نرم افزارهای تخصصی بورسی خصوصا” اطلاعات باز و بسته شدن نمادها و برگزاری مجامع و تغییرات در اطلاعات مالی شرکت ها؛ 18 الی 21 هم پیگیری اخبار سیاسی و تحولات بین المللی و اخبار اقتصاد کلان و اقتصاد جهانی .

در این میان اگر برخی از سرمایه گذاران تخصص کافی یا وقت پیگیری بازار به روش های فوق را ندارند صرفاً از طریق غیرمستقیم مانند خرید واحدهای صندوق های سرمایه گذاری یا از طرق کسب مشاوره از افراد یا شرکت های دارای مجوز مشاوره سرمایه گذاری وارد بورس شوند.در غیر این صورت به دلیل ریسک ها و نوسانات ذاتی بورس امکان ضرر کردن برای افراد غیر متخصص و غیر پیگیر وجود دارد .

18 تکنیک معرفی محصول جدید! | همه چیز ویژگی های بازار اولیه در مورد معرفی محصول

معرفی محصول در بازاریابی یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که همیشه و برای همه‌ی شرکت‌ها حتی شرکت‌های بزرگ چالش برانگیز بوده است. ممکن است شما محصول یا خدمتی را تولید کرده باشید اما سؤالات زیادی در مورد چگونگی معرفی آن به مخاطب دارید.

در این مقاله تمامی نکاتی را که برای معرفی محصول نیاز دارید به‌طور کامل و به‌صورت دسته‌بندی شده گفته شده است. چگونه محصول خود را معرفی کنیم؟ متن معرفی محصول جدید چه باشد ؟ چگونه یک محصول جدید را بفروشیم؟

کسب‌‌و‌کارهایی که محصول محور هستند به‌خوبی می‌دانند که نحوه معرفی محصول تا چه حد برای کسب‌وکارشان مهم و حیاتی است. بسیاری از مواقع محصول تولید شده هیچ‌گونه عیب و نقصی ندارد اما به‌خاطر ایراد در نحوه‌ی معرفی محصول، شکست بزرگی به آن کسب و کار وارد می‌شود.

رقبای امروزه‌ی بازار به‌شدت بر روی نحوه معرفی محصولات خود، کار کرده‌اند.

استیو جابز مدیر عامل فقید شرکت اپل در رابطه با نحوه‌ی معرفی محصول می‌گوید: ارزش یک محصول را نحوه‌ی معرفی آن محصول بیان می‌کند. اگر به معرفی محصولات شرکت‌های بزرگی چون اپل، مایکروسافت و ویژگی های بازار اولیه سامسونگ دقت کنید نکات بسیار ریز و مهمی را می‌بینید که می‌توانند بسیار کمک کننده باشند.

در ادامه‌ی مطلب به بررسی چگونگی معرفی یک محصولو و گام‌های طلایی در نمونه متن معرفی محصول جدید می‌پردازیم. نحوه معرفی محصول به مشتری چگونه است ؟ بهترین کاری که یک سازنده در مورد محصول خود می تواند انجام دهد چیست؟ مراحل لانچ محصول چیست ؟

گام ‌های طلایی در معرفی محصول جدید

۱ـ مطابقت ویژگی‌های محصول، با نیاز روز بازار

اولین موضوعی که قبل از معرفی محصول، توسط شرکت‌ها و مراکز بزرگ بررسی می‌شود، تطبیق محصول و بازار است. هدف از عرضه‌ی هر محصول می‌بایست مشخص باشد. طبق تحقیقات انجام شده دانشگاه‌های آمریکا، قبل از مطابقت محصول با نیاز‌های بازار نباید سراغ تولید انبوه محصول بروید.

تمامی نیازسنجی‌های بازار برعهده‌ی شخصی با عنوان مدیر تولید است، مدیر تولید وظیفه دارد که قبل از معرفی و ارائه هر محصول، ویژگی‌های آن محصول را به‌طور دقیق بررسی کند و مشخص کند که آیا بازار، در حال حاضر کشش معرفی این محصول را دارد یا خیر.

اینکه که می‌گوییم در حال حاضر به این خاطر است که در بسیاری موارد شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف، خدمت یا محصول‌شان را در زمان مناسبی به بازار معرفی نمی‌کنند. محصولات و خدمات شرکت، باید بتواند مشکلات کاربران و مشتریان شما را رفع کند.

اگر همین لحظه این فکر به ذهن شما خطور کرد که محصول یا خدمت من (شرکت) مشکلی را حل نمی‌کند پس بهتر است کمی محتاط‌تر عمل کنید. در این حالت باید دقیقا مشکلی که قرار است از مشتریان برطرف کنید را مشخص کنید.

البته بعضی شرکت‌ها گاهی اوقات افزودن یک ویژگی اضافی و ناکارآمد به محصول نه‌تنها کمکی به فروش شما نمی‌کند بلکه می‌تواند مشتریان را از خرید منصرف کند.

پس حتماً دقت کنید که قبل از معرفی محصول، ویژگی‌های محصول را به‌خوبی بررسی کنید و اگر نتایج شما مناسب عرضه‌ی محصول نبود، از عرضه‌ی آن خودداری کنید.

۲ـ‌ اهمیت مشخصات و توضیحات محصول در زمان معرفی محصول

احتمالا بارها پیش آمده است که یک خوراکی یا وسیله خریده‌اید که بر روی محصول و یا بسته‌بندی آن به‌دنبال توضیحی خاص یا طریقه‌ی استفاده‌ی آن بوده‌اید اما موفق به یافتن آن نشده‌اید. به احتمال زیاد بعد از این اتفاق ناراحت شده‌اید که چرا پاسخ سؤال خود را نگرفته‌اید.

پس سعی کنید تا حد امکان توضیحات و ویژگی‌های محصول خود را به مشتریان نشان دهید و این مشخصات را در دسترس قرار دهید. از دیگر کارهایی که می‌توانید برای درج کامل مشخصات محصول انجام دهید این است که اگر وب سایت اینترنتی دارید مشتریان را به سایت هدایت کنید و در صفحه‌ی محصول، یک نقد و بررسی کامل از محصول داشته باشید (بهتر است نقد و بررسی فقط محتوای متنی نباشد و شامل محتوای تصویری نیز باشد.) از انواع نمونه متن معرفی محصول جدید ایده بگیرید.

این کار از طرفی باعث اعتمادسازی بین مخاطبان می‌شود و از طرفی می‌تواند به رفع ابهامات موجود در محصول کمک کند.

پس از آن‌که شما محصول خود را معرفی کنید و آن را در مکان‌های مختلف عرضه کنید قطعاً یکی از مهم‌ترین موضوعات محصول‌تان، بسته‌بندی محصول و ظاهر آن خواهد بود. پس سعی کنید محصول‌تان را به‌درستی و با درج تمامی نکات لازم بر روی بسته‌بندی آن عرضه کنید.

طبق تحقیقات دانشگاه‌های آمریکایی احتمال خرید یک محصول زمانی کاهش پیدا می‌کند که خریدار، دچار سردرگمی در اطلاعات محصول شود. پس سعی کنید برچسب‌های محصول‌تان را در جای درستی قرار دهید و اطلاعات تکمیلی و بیشتر را از طریق وب‌ سایت،‌ بروشور و دیگر رسانه‌ها در اختیار مشتریان قرار دهید.

برای معرفی محصول و قبل از بسته‌بندی محصول به یک فروشگاه بزرگ بروید و محصولات پرفروش و خاص را بررسی کنید. نوع ویژگی های بازار اولیه بسته‌بندی، اطلاعاتی درج شده روی محصول و بسیاری نکات مفید دیگر را می‌توانید با این کار بدست آورید.

اگر به جعبه‌ی نوشابه‌های قوطی شرکت کافی کولا نگاهی بیندازید متوجه سادگی خاصی می‌شوید. این سادگی نشأت گرفته از تجربیات چند دهه برندهای بزرگ دنیا است که روی برندیگ و برند سازی خود کار کرده‌اند و سادگی را بالاترین ارزش در یک بسته‌بندی و طراحی می‌دانند. پس تا این‌جای کار دانستیم که طراحی محصول‌ و بسته‌بندی محصول باید کاربر پسند باشد.

۳ـ قبل از معرفی محصول اهداف را به‌خوبی بررسی کنید.

برای چه می‌خواهید این محصول را معرفی کنید؟

بهتر است چندین بار این سؤال را از خود بپرسید تا دقیقاً بدانید قرار است معرفی محصول شما با چه هدفی صورت گیرد. اگر هدف از معرفی محصول به‌خوبی بررسی و تحلیل شود، آن محصول می‌تواند جایگاه خوبی در بازار پیدا کند و موفقیت‌های زیادی را برای شرکت و سازمان کسب کند. اهداف، می‌تواند یک چهارچوب خاص برای محصول‌تان به‌وجود بیاورند. این چهارچوب می‌تواند کمک کند تا تیم اجرایی‌ در همه‌ی مراحل معرفی محصول، ارزیابی مناسبی از روند کار داشته باشد.

طبق تجربه‌ی برندهای لوکس بزرگ دنیا، اهداف ساده در معرفی محصول، معمولاً نتایج بسیار بهتری را به‌همراه دارند زیرا تمرکز برای دستیابی به آن‌ها بیشتر است. گزارش نتایج عرضه و معرفی محصول می‌بایست به‌صورت دوره‌ای بررسی و آنالیز شود. این داده‌ها در شرکت‌های مختلف به لحاظ جزییات مختلف است اما باید در حدی باشد که همه‌ی مشکلات مسیر را برای معرفی محصول شما نشان دهد.

البته استخراج این داده‌ها در بیشتر موارد کار آسانی نیست و باید توسط متخصصان دیتا استخراج شود. البته در این گام نیز دکتر ویز در کنار شماست و متخصصان دکتر ویز می‌توانند در استخراج داده‌ها به شما کمک کنند.

۴ـ همه چیز در مورد تبلیغات، قبل از معرفی محصول

درطول تاریخ همواره اختراع‌ها و محصولاتی درست شده‌اند که هیچ‌گاه به جایگاه واقعی خود در بازار نرسیده‌اند. یکی از علت‌های عدم موفقیت استارت آپ های نوپا در برخی محصولات در بازار، نبود تبلیغات مناسب در هنگام عرضه آن به بازار است. اگر قرار است محصول شما در بازار فراگیر شود و نام و نشانی پیدا کند پس بهتر است به‌دنبال کانال‌های تبلیغاتی مناسبی باشید که بتوانید مخاطب را با ویژگی‌های محصول آشنا کنید.

البته قبل از هزینه کردن برای تبلیغات بهتر است به اطرافتان کمی دقت کنید تا نیروهای بالقوه‌ی تبلیغات را ببینید. با ما همراه باشید تا متوجه شوید که منظور از نیروهای بالقوه‌ی تبلیغات چیست؟

اگر شما از چند ماه قبل از معرفی محصول‌تان شروع به صحبت در مورد آن کنید، توانسته‌اید تعدادی مخاطب منتظر جمع کنید که ارزش بسیار زیادی برای برند شما دارند. مخاطب‌های منتظر در سراسر دنیا اهمیت زیادی برای شرکت‌ها دارند. یکی از علت‌هایی که شرکت‌های بزرگ تکنولوژی از چند ماه قبل از معرفی محصول کانسپت‌های احتمالی را منتشر می‌کنند و شایعات جهت‌داری را به وجود می‌آورند ایجاد حس انتظار برای معرفی محصول جدیدشان است.

اوراق بهادار (Security) چیست؟

بازارهای مالی در سرتاسر جهان، شامل بخش‌های مختلفی است، یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در بازارهای مالی، «اوراق بهادار» است. در این مطلب، با کمک مقاله‌ای از وب‌سایت اینوستوپدیا، با تعریف اوراق بهادار، انواع آن، سرمایه‌گذاری و معامله‌گری در این حوزه و وضعیت قانون‌گذاری آن آشنا خواهید شد.

اوراق بهادار چیست؟

اوراق بهادار (Security)، به هر دارایی یا حقی گفته می‌شود که ماهیت غیرفیزیکی دارد، از نظر قانون معتبر شناخته می‌شود و می‌توان آن را به فروش رساند.

در بیشتر کشورها، اوراق بهادار شامل موارد زیر می‌شود:

• یک موقعیت مالکیتی در شرکت‌هایی که به صورت عمومی در بورس معامله می‌شوند (سهام در بورس)
• یک رابطه طلبکاری از یک نهاد دولتی یا خصوصی (اوراق قرضه)
• یا یک حق مالکیت ویژگی های بازار اولیه بر ابزارهای مالی مشتقه (قرارداد آتی یا قرارداد اختیار)

به زبان ساده، اوراق بهادار وعده‌ای است که از نظر قانونی لازم‌الاجرا است و می‌توان آن را خرید، فروخت و یا با چیز ارزشمند دیگری مبادله کرد.

برای درک بهتر اوراق بهادار به این مثال توجه کنید. فردی روی کاغذی می‌نویسد:

من در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۰، خودروی خود را به دارنده‌ی این برگه انتقال خواهم داد.

اگر این برگه به تأیید یک نهاد دولتی یا قانونی برسد، تبدیل به اوراق بهادار می‌شود؛ یعنی ورقی که بها دارد. بنابراین این برگه دارای ارزش است و ممکن است مردم به خرید یا فروش این برگه علاقه نشان دهند. بدیهی است که اگر خودرو تا قبل از تحویل صحیح و سالم مانده باشد، ارزش برگه نیز بالا خواهد رفت. در مقابل اگر مشکلی برای اتومبیل پیش بیاید، افراد علاقه کمتری به در اختیار داشتن آن برگه نشان خواهند داد و در نتیجه، ارزش آن افت خواهد کرد.

انواع اوراق بهادار

انواع اوراق بهادار

اوراق بهادار را می‌توان به دو دسته عمده سهام و بدهی تقسیم کرد. با این حال، دسته دیگری به نام ترکیبی وجود دارد که در آن، بخشی از ویژگی‌های اوراق سهام و اوراق بدهی ترکیب شده است. در ادامه، با این سه دسته بیشتر آشنا خواهیم شد.

«سهام» یا «اوراق حقوق صاحبان سهام»، متداول‌ترین نوع از انواع اوراق بهادار است. سهام، یک نفع مالکیتی است که سهام‌داران در یک نهاد (مانند یک شرکت) در اختیار دارند و یکی از انواع سهم در بازار سرمایه است. اوراق سهام شامل دو دسته‌ی سهام عادی و سهام مقدم است.

دارندگان سهام معمولاً دریافتی منظم ندارند، هر چند در برخی موارد سود سهم را دریافت می‌کنند. اما سود اصلی سهام‌داران از این سرمایه‌گذاری، سودی است که از فروش خود سهام (اوراق بهادار) به دست می‌آید (با این فرض که ارزش سهم افزایش یافته باشد).

دارندگان سهام این اختیار را دارند که به میزان سهام خود، در کنترل شرکت سهیم باشند. ضریب تأثیر رأی هر سهام‌دار به نسبت سهمی است که در اختیار دارد. در صورت ورشکستگی شرکت، سهام‌داران پس از پرداخت کلیه تعهدات به طلبکاران، باقی‌مانده دارایی شرکت را به نسبت سهمی که دارند، بین خود تقسیم می‌کنند. در صورتی‌که دارایی مالی شرکت برای پرداخت تعهدات به طلبکاران کافی نباشد، این بدهی از کالاها یا خدمات شرکت پرداخت می‌شود.

اوراق بدهی

«اوراق بدهی» بیانگر پولی است که وام گرفته شده است و باید بازپرداخت شود. اندازه وام، نرخ بهره و تاریخ سررسید یا تمدید، تحت شرایطی در این اوراق قید می‌شود. اوراق بهادار بدهی شامل اوراق قرضه دولتی و شراکتی، گواهی‌های سپرده و اوراق وثیقه‌دار است.

زمانی که کسب‌وکارها یا نهادهای دولتی برای انجام فعالیت‌های اقتصادی نیاز به پول داشته باشند، با فروش اوراق قرضه می‌توانند سرمایه مورد نیاز خود را تأمین کنند. سرمایه‌گذار با خرید اوراق قرضه که از آن‌ به عنوان «اوراق بهادارِ با درآمد ثابت» نیز یاد می‌شود، برای بازه زمانی خاصی مقداری پول به یک نهاد ویژگی های بازار اولیه قرض می‌دهد و بهرۀ ثابتی (ماهانه یا سالانه) از آن نهاد تحت عنوان درآمد ثابت دریافت می‌کند. اوراق قرضه دارای تاریخ سررسید است. وقتی اوراق قرضه به موعد سررسید خود می‌رسد، نهادی که پول سرمایه‌گذاران را دریافت کرده است، اصل پول را بازپرداخت می‌‌کند.

به‌طور کلی، دارندگان اوراق بدهی به طور منظم بهره، بازپرداخت اصل پول و سایر حقوق قراردادی تصریح شده (که شامل حق رأی نیست) را دریافت می‌کنند. این اوراق برای مدت معینی صادر می‌‎شوند و در پایان توسط صادرکننده یا «ناشر» بازخرید می‌شوند. ناشر، نهادی حقوقی است که اوراق بهادار را به نام خود منتشر می‌کند.

اوراق ترکیبی

«اوراق بهادار ترکیبی» همانطور که از نامش پیداست، برخی از ویژگی‌های اوراق بدهی و سهام را در کنار هم دارد. اوراق ترکیبی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود:

1. سهام تضمینی: قرارداد اختیاری که توسط شرکت صادر می‌شود و به سهام‌داران حق خرید سهام را در یک بازه زمانی و با یک قیمت مشخص می‌دهد.
2. سهام ترجیحی: سهم شرکت‌هایی که پرداخت بهره، سود سهام یا سایر بازدهی‌های سرمایه در آن‌ها ارجح است.
3. اوراق قابل تبدیل: اوراق قرضه‌ای که می‌توان آن‌ها را در بازار بورس به سهام شرکت ناشر تبدیل کرد.

سرمایه‌گذاری در حوزه اوراق بهادار

نهادی که اوراق بهادار را تولید کرده و به فروش می‌رساند، «ناشر» نام دارد و کسانی که این اوراق را می‌خرند، سرمایه‌گذار نامیده می‌شوند.

به‌طور کلی، اوراق بهادار نمایانگر یک سرمایه‌گذاری و وسیله‌ای است که نهادها، شرکت‌ها و سایر بنگاه‌های تجاری می‌توانند به‌وسیله آن سرمایه جذب کنند. شرکت‌ها با عرضه سهام خود به عموم مردم از طریق عرضه اولیه سهام (IPO) می‌توانند سرمایه بسیار زیادی جذب کنند.

برای مثال، مسئولین یک شهر یا ایالت یا کشور می‌توانند با صدور اوراق قرضه شهری، وجوه مورد نیاز برای یک پروژه را جمع‌آوری کنند. بسته به تقاضای بازار و یا ساختار قیمت‌گذاری یک موسسه، جذب سرمایه از طریق عرضه اوراق می‌توند گزینه مناسب‌تری نسبت به تأمین اعتبار از طریق وام بانکی باشد.

سرمایه‌گذاری در حوزه اوراق بهادار

از طرف دیگر، خرید این اوراق با پولِ وام‌گرفته‌شده، که اصطلاحاً «خرید وجه تضمین با اهرم» نیز نامیده می‌شود، یکی از روش‌های محبوب برای سرمایه‌گذاری است. در اصل، یک شرکت ممکن است برای تسویه بدهی یا سایر تعهدات خود به نهادهای دیگر، حقوق مالکیتی خود را به صورت پول نقد یا سایر انواع اوراق بهادار به اشخاص حقیقی واگذار کند. این نوع تمهیداتِ وثیقه‌ای اخیرا در بین سرمایه‌گذاران نهادی افزایش یافته است.

اوراق بهادار چگونه معامله می‌شوند؟

اوراقی که به صورت عمومی معامله می‌شوند، در فهرست «بورس» قرار می‌گیرند. بورس، بازاری متشکل و خودانتظام است که اوراق بهادار در آن توسط کارگزاران یا معامله‌گران و طبق مقررات، مورد دادوستد قرار می‌گیرد.

ناشران می‌توانند با اطمینان دادن به معامله‌گران از جنبه قانون‌گذاری و تأمین نقدینگی، نظر معامله‌گرها را به سهام خود جلب کنند. در سال‌های اخیر، سیستم‌های تجاری الکترونیکی غیر رسمی متداول‌تر شده‌اند و معامله‌گران به جای دادوستد اوراق کاغذی، به صورت آنلاین معامله‌ می‌کنند.

همان‌طور که اشاره شد، به اولین فروش عمده سهام یک شرکت در بورس، «عرضه اولیه» (IPO) گفته می‌شود. بازاری که یک سهم برای اولین بار در آن پذیره‌نویسی و عرضه می‌شود، «بازار اولیه» نامیده می‌شود.

در جریان عرضه اولیه، ناشر، فروشنده سهم است و سرمایه‌گذار یا تریدر، معامله‌گر سهم هستند. اما بعد از پایان عرضه اولیه، سهم وارد معاملات ثانویه می‌شود که در آن، سهم‌ها صرفا به عنوان یک دارایی از یک تریدر یا سرمایه‌گذار به تریدر دیگر منتقل می‌شوند. به بازاری که معاملات ثانویه در آن جاری است، «بازار ثانویه» گفته می‌شود. سهام‌داران می‌توانند سهام خود را در ازای پول نقد یا سود سرمایه به سایر سرمایه‌گذاران بفروشند، بنابراین، بازار ثانویه بازار اولیه را تکمیل می‌کند.

اوراق بهادار ممکن است به صورت خصوصی و به گروه محدودی که واجد شرایط هستند، عرضه شود. هر از گاهی سهام شرکت‌ها به صورت ترکیبی از عرضه عمومی و خصوصی ارائه می‌شوند.

انواع دیگر اوراق بهادار

اوراق بهادار دارای گواهی به صورت فیزیک و کاغذی ارائه می‌شوند. این اوراق همچنین ممکن است در سیستم ثبت مستقیم نگه‌داری شوند. به عبارت دیگر، یک مامور ثبت به نمایندگی از شرکت، سهام شرکت را بدون اینکه نیاز به صدور گواهی فیزیکی باشد، حفظ می‌کند.

فناوری‌ها و سیاست‌های مدرن، نیاز به اوراق دارای گواهی را برطرف کرده است. اکنون سیستمی توسعه یافته است که در آن ناشران می‌توانند یک گواهی جهانی واحد را به نمایندگی از تمام اوراق بهادار معتبر، در یک صندوق امانت‌داری بین‌المللی به نام شرکت «Depository Trust» یا «DTC» سپرده‌گذاری کنند. کلیه اوراق بهاداری که در DTC معامله می‌شوند، به صورت الکترونیکی هستند. شایان ذکر است که اوراق بهادار دارای گواهی و بدون گواهی هیچ تفاوتی از نظر حقوق و امتیازات سهام‌دار و ناشر ندارند.

اوراق بهادار حامل به اوراق قابل مذاکره گفته می‌شود که حقوق مربوط به اوراق را به سهام‌دار می‌دهد. این اوراق تحت موارد خاص از یک سرمایه‌گذار به سرمایه‌گذار دیگر منتقل می‌شوند. اوراق حاملی که قبل از الکترونیکی شدنِ اوراق وجود داشتند، از لحاظ ماهیت مالکیتی همیشه مجزا از هم بودند؛ یعنی هر ورق بهادار، بیانگر یک دارایی جداگانه بود و از نظر قانونی با سایر اوراق تفاوت داشت. این اوراق بهادار در اکثر موارد قابل دادوستد هستند، اما در موارد نادری نیز این‌گونه نیست. این بدان معناست که با وام گرفتن، وام‌گیرنده می‌تواند در زمان بازپرداخت، خودِ دارایی یا یک دارایی مشابه دیگر را که معادل با دارایی اصلی است، پرداخت کند. در برخی موارد، ممکن است از اوراق بهادار حامل برای دور زدن مالیات استفاده شود. به همین دلیل، ناشران، سهام‌داران و قانون‌گذاران دید مثبتی به این اوراق ندارند. بنابراین استفاده از این اوراق در ایالات متحده نادر است.

اوراق بهادار ثبت‌شده به گونه‌ای از اوراق گفته می‌شود که نام سهام‌دار و سایر جزئیات لازم توسط ناشر در یک دفتر کل ثبت می‌شود. هرگونه دادوستد این اوراق به شرطی انجام می‌شود که اصلاحات لازم در دفتر کل ثبت شود.

قانون‌گذاری

در ایالات متحده، «کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده آمریکا» (SEC)، عرضه عمومی و فروش این اوراق را قانون‌گذاری می‌کند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا

اما در ایران، این وظیفه به «شورای عالی بورس و اوراق بهادار» و «سازمان بورس و اوراق بهادار» محول شده است. طبق قوانین اوراق، مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی، تعریف این دو نهاد به شرح زیر است:

«شورا» بالاترین رکن بازار است که تصویب سیاست‌های کلان آن بازار را برعهده دارد. اعضـای شورا به شرح زیر است:

• وزیر امور اقتصادی و دارایی
• وزیر بازرگانی
• رییس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
• رؤسای اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و اتاق تعاون
• رئیس «سازمان» که به عنوان دبیر شورا و سخنگوی سازمان نیز انجام وظیفه خواهد کرد
• دادستان کل کشور یا معاون وی
• یک نفر نماینده از طرف کانون‌ها
• سه نفر خبره مالی منحصراً از بخش خصوصی با مشورت تشکل‌هـای حرفـه‌ای بـازار اوراق بهـادار بـه پیشنهاد وزیر امور اقتصادی و دارایی و تصویب هیئت وزیران
• یک نفر خبره منحصراً از بخش خصوصی به پیشنهاد وزیر ذيربط و تصویب هیئت وزیـران بـرای ویژگی های بازار اولیه هـر بورس کالایی

سازمان بورس

«سازمان بورس»، یک موسسه عمومی غیردولتی است که دارای شخصیت حقـوقی و مـالی مسـتقل بـوده و از محـل کارمزدهای دریافتی و سهمی از حق پذیرش شرکت‌ها در بورس اوراق بهادار و سایر درآمدها اداره می‌شود.

ساختمان سازمان بورس

برای اطلاع از جزئیات تعاریف و قوانین بورس در ایران، می‌توانید به وب‌سایت سازمان بورس مراجعه کنید.