انواع بازار ثانویه

انواع بازار ثانویه

اوراق اجاره

اوراق اجاره

• 31127 بازدید
• دوشنبه, 20 ارديبهشت 1395 17:09

یکی از مهمترین انواع صکوک معرفی شده، صکوک اجاره است. صکوک اجاره در حقیقت اوراق بهاداری است که دارنده آن به صورت مشاع، مالک بخشی از دارایی است که منافع آن بر اساس قرارداد اجاره به مصرف کننده یا بانی واگذار شده است. در صکوک اجاره حق استفاده از منافع دارایی یا مجموعه ای از دارایی ها، در برابر اجاره بها از مالک به شخص دیگری منتقل می شود.
مدت قرارداد اجاره مشخص است و می توان اجاره بها را در ابتدای دوره، انتهای دوره، با سررسیدهای ماهانه، فصلی یا سالانه پرداخت کرد. از آن جا که صکوک اجاره اوراق بهاداری است که بیان گر مالکیت مشاع فرد است، می توان آن را در بازار ثانویه و به قیمتی که به وسیله عامل های بازار تعیین می شود، معامله کرد.

رویه اجرایی انتشار اوراق اجاره:

1.بانی جهت مشخص نمودن شیوه تامین مالی به یکی از نهادهای دارای مجوز مشاوره عرضه مراجعه می نماید.
2.مشاور عرضه به نمایندگی از بانی، از سازمان بورس و اوراق بهادار موافقت اصولی تامین مالی از طریق انتشار اوراق اجاره را دریافت می نماید.
3.مشاور عرضه جهت تعیین نهاد واسط به شرکت مدیرت دارایی مرکزی مراجعه می نماید.
4.پس از اخذ مجوز، نهادواسط برای تامین مالی از طرف بانی به انتشار صکوک اجاره مبادرت می‌ورزد.
5.نهاد واسط دارایی موجود را به بانی اجاره می دهد.
6.نهادواسط پرداختهای منظم اجاره بهای حاصل ازدارایی را بین سرمایه‌گذاران توزیع می‌نماید.
7.پس از پایان مدت اجاره وفروش دارایی به بانی، نهاد واسط مبلغ اسمی اوراق صکوک را به سپرده گذاران باز پرداخت می نماید.

انواع اوراق اجاره :

اوراق اجاره را مي توان به روشهاي مختلفي دسته بندي كرد. اين اوراق را بر اساس نوع عقد مي¬توان به دو دسته اوراق اجاره عادي و اوراق اجاره به شرط تمليك و بر اساس نوع باني به دو دسته شركتهاي عادي و موسسات مالي(بانكها و موسسات مالي و اعتباري غير بانكي و ليزينگها) تقسيم نمود. یا مي توان اوراق اجاره را با توجه به هدف انتشار به سه دسته شامل اوراق اجاره تأمين دارايي، اوراق اجاره تأمين نقدينگي و اوراق اجاره رهني تقسيم نمود که به صورت زیر تعریف می شوند:
1- اوراق اجاره تأمين دارايي: اوراق اجاره تأمين دارايي، اوراقي است كه در آن نهاد واسط، يك دارايي (يا مجموعه اي از دارايی ها) را از طرف سرمايه گذاران، از فروشندهاي خريداري نموده و به باني اجاره ميدهد. از آنجا كه اوراق اجاره جهت به دست آوردن يك دارايي خاص براي باني توسط واسط منتشر مي شود، لذا به این اوراق، اوراق اجاره تأمين دارايي گفته مي شود. مانند شركت هاي ليزينگ
2- اوراق اجاره رهني: نوع دوم اوراق اجاره بيشتر مورد استفاده بانكها، ليزينگها و موسسات اعتبار دهنده مي باشد. در اين نوع از اوراق، باني (بانك) تسهيلاتي كه قبلاً در قالب عقد اجاره به شرط تمليك پرداخته كرده را به شخص ثالثي (واسط) مي فروشد. بنابراين ابتدا واسط، اوراق اجاره را منتشر مي نمايد و سپس دارايي هايي كه بانك در قالب عقد اجاره به شرط تمليك در طي زمان به افراد مختلفي داده است را از وي خريداري مي نمايد. با فروش اين دارايي ها رابطه باني و واسط قطع مي شود و واسط از طرف سرمايه گذاران مالك دارايي هايي مي شود كه باني آنها را قبلاً به صورت اجاره به شرط تمليك به گيرندگان تسهيلات واگذار نموده است.
3- اوراق اجاره تامين نقدينگي: در اين نوع از اوراق اجاره، واسط با واگذاري اوراق به مردم و جمع آوري وجوه، به وكالت از طرف آنها يك دارايي (ثابت مشهود) را از باني خريداري كرده سپس مجددا به (باني) اجاره مي دهد. به عبارت ديگر اين نوع از اوراق، مبتني بر فروش و اجاره مجدد است. در اين حالت باني با استفاده از اوراق اجاره، اقدام به تأمين نقدينگي مورد نياز خود مي كند. به بيان ساده مي توان گفت باني توانسته است با وثيقه قرار دادن دارايي خود، مبلغي را جهت رفع نيازهاي نقدينگي خود كسب نمايد. اين عامل سبب نامگذاري اين اوراق به اوراق تامين نقدينگي شده است زيرا مثلاً شركتي كه نيازمند وجه نقد است دارايي خود را مي فروشد و آن را به صورت اجاره به شرط تمليك مجدداً به دست مي آورد. در اين نوع از اوراق نيز اجاره دارايي به صور مختلف قابل تصور است.

منظور از بازار ثانویه در بورس چیست؟

در اقتصاد های توسعه یافته برای سایر انواع اوراق بهادار نیز بازار ثانویه ‌ای موجود است.

بازار ثانویه بازاری است که سرمایه گذاران، اوراق بهادار یا سایر دارایی های مالی را به جای اینکه خودشان به طور مستقیم از شرکت های ناشر خریداری کنند، از سایر سرمایه گذارانی که قبلاً آن‌ها را خریده‌اند و حالا قصد فروششان را دارند، می‌خرند. بازارهای بورس، نظیر بورس اوراق بهادار تهران بازار ثانویه هستند.

در اقتصادهای توسعه یافته برای سایر انواع اوراق بهادار نیز بازار ثانویه‌ای موجود است، برای مثال وقتی‌که صندوق های سرمایه گذاری، بانک های سرمایه گذاری یا نهادهای بزرگ پولی و مالی وام های کلانی از وام دهندگان بزرگ خریداری می‌کنند. در هر معامله ای که در بازارهای ثانویه انجام می‌شود، پول نقد به جای اینکه مستقیم به حساب یک شرکت یا نهاد برود، به جیب سرمایه گذاران ریخته خواهد شد.

شرکت هایی که سهام آن‌ها به تازگی عرضه عمومی اولیه شده است، وقتی به عنوان یک معامله در بازار اولیه در نظر گرفته می‌شود که سهام عرضه شده برای نخستین بار توسط سرمایه گذاران به صورت مستقیم از شرکت تأمین سرمایه ای که وظیفه پذیره‌نویسی سهام را به عهده دارد، خریداری شود؛ بعدازآن هر سهمی در بازار ثانویه، بین سرمایه گذاران معامله خواهد شد. در بازار اولیه، اغلب قیمت ها از پیش تعیین‌شده‌اند، درحالی‌که در بازار ثانویه فقط عوامل پایه‌ای اقتصادی مثل عرضه و تقاضا قیمت اوراق را تعیین می‌کنند.

فولادی‌ها ترمز بازار سهام شدند /تداوم ریزش شاخص‌های بورس

اقتصادنیوز: نمادهای بزرگ فولادی با اثر مثبت بر شاخص مانع ریزش بیشتر شاخص کل شدند اما نتوانستند شاخص‌ را سبز کنند. با این حال معاملات بازار در تعادل نسبی بود.

به گزارش اقتصادنیوز ، در معاملات روز دوشنبه بیست و یکم شهریور ماه، شاخص کل بورس پایتخت نسبت به روز کاری قبل هزار و 795 واحد افت کند و به رقم یک میلیون و 388 هزار و 937 واحد رسید.

شاخص هم وزن بورس با افت 542 واحدی در سطح 402 هزار و 482 واحدی ایستاد. همچنین شاخص کل فرابورس (آیفکس) 67 واحد پائین آمد و در سطح 18 هزار و 755 واحد قرار گرفت.

نمادهای اثرگذار بر شاخص‌ها

امروز نمادهای «کگل»، «فارس» و «کچاد» بیشترین تأثیر را در افت شاخص کل بورس داشتند. در مقابل نمادهای «فولاد»، «نوری» و «فخوز» بیشترین تأثیر مثبت را بر شاخص کل داشتند.

در فرابورس نیز نمادهای «صبا»، «کگهر» و «دماوند» بیشترین تأثیر کاهنده را بر شاخص کل فرابورس داشتند و «آریا»، «بمپنا» و «تجلی» بیشترین تأثیر افزایشی را بر شاخص داشتند.

در جدول پرتراکنش‌ترین نمادهای بورس شستا صدرنشین است و خودرو و خساپا در رتبه‌های بعدی هستند. در فرابورس نیز نمادهای دی، فزر و کرمان پرتراکنش‌‌ترین نمادها هستند.

ارزش معاملات بازار

امروز ارزش معاملات کل بازار سهام به رقم 143 هزار و 103 میلیارد تومان افزایش یافت. ارزش معاملات اوراق بدهی در بازار ثانویه 137 هزار و 208 میلیارد تومان بود که 96 درصد از ارزش کل معاملات بازار سرمایه را تشکیل می‌دهد.

امروز ارزش معاملات خرد سهام با کاهش 11 درصدی نسبت به روز کاری قبل به رقم 2 هزار و 399 میلیارد تومان رسید.

صف‌های بازار سهام

در معاملات دوشنبه 57 نماد صف خرید داشتند و 55 نماد با صف فروش مواجه بودند. مجموع ارزش صف‌های خرید به 170 میلیارد تومان رسید و مجموع ارزش صف‌های فروش 272 میلیارد تومان بود.

در پایان معاملات امروز ارزش صف‌های فروش پایانی بازار 56 میلیارد تومان بود و ارزش صف‌های خرید نیز در رقم 50 میلیارد تومان ایستاد.

در پایان معاملات نماد حپترو (شرکت حمل و نقل پتروشیمی) با صف‌ خرید 13 میلیارد تومانی در صدر جدول تقاضای پایانی بازار قرار گرفت. پس از حپترو، نمادهای فمراد (شرکت آلومراد) و گدنا (شرکت تهیه و توزیع غذای دنا آفرین فدک) بیشترین صف خرید را داشتند.

بیشترین صف فروش بازار در پایان معاملات به نماد بکهنوج تعلق داشت که ارزش آن 17 میلیارد تومان بود. پس از بکهنوج، نمادهای صبا، پترول، شاملا و ثاباد بیشترین صف فروش را داشتند.

انواع بازارها و تابلوها در بورس ایران/ بازار «هدف» در راه است

بورس یا بازار سرمایه در ایران از بخش های مختلفی تشکیل شده که هر یک از این بازارها و تابلوها به منظور هدف خاصی ایجاد شده است.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، بورس در هر جایی به دنبال جذب پس‌اندازها و سرمایه ‌های مالی خرد و کلان مردم است تا از این طریق شرکت های برگزیده و حاضر در بازار سرمایه را تامین مالی ‌کند. شرکت‌ها یا اصطلاحا ناشران نیز برای پذیرش در بورس انواع بازار ثانویه باید شرایط خاصی داشته باشند و هر شرکتی نمی‌تواند وارد این بازار شود. از شهریور ۱۳۸۱ سازمان بورس اوراق بهادار تصمیم به طبقه بندی شرکت های پذیرش شده در بازار نمود، که این کار به منظور تفکیک شرکت های نقد شونده و غیر نقد شونده، صورت گرفت.

از دیگر سو، بازار سرمایه در بخش اوراق بهادار از 2 بخش اصلی بورس و فرابورس تشکیل شده است. شرکت بورس نیز دارای دو بازار اول و دوم است. پذیرش سهام شرکت‌ها در بورس، صرفا در یکی از تابلوهای بازار اول یا بازار دوم صورت می‌گیرد. بازار اول هم خود به دو بخش تابلوی اصلی و فرعی تقسیم می شود.

شرکت‌ها از جنبه‌های مختلف بررسی می‌شوند و در صورت دارا بودن شرایط لازم، نماد آن‌ها در یکی از تابلوهای بورس ثبت می‌شوند. در‌صورتی که شرکت شرایط پذیرش در هیچ کدام از این بازارها را نداشت، ممکن است در بازار فرابورس پذیرفته شود.

ناشران از نظر میزان و سابقه فعالیت و کارایی، میزان نقد‌شوندگی و همچنین میزان سرمایه مورد بررسی قرار می‌ گیرند و شرکت‌هایی که در این بررسی‌ها وضعیت بهتری نسبت به سایرین داشته باشند، در بازار اول جای می‌گیرند. سایر شرکت‌ها که امتیاز مناسبی در این فاکتورها کسب نکنند در بازار دوم جای می‌گیرند.

* شرایط ورود به تابلوی اصلی بازار اول بورس

شرکت ها برای ورود به تابلوی اصلی بازار اول باید سهامی عام بوده و حداقل 3 سال سابقه فعالیت داشته باشند و حداقل میزان سرمایه ثبت شده آن‌ها 1000 میلیارد ریال باشد. وضعیت مالی شرکت‌ها یک عامل بسیار مهم برای جایگیری در این تابلو است؛ شرکت‌هایی در این تابلو جای می‌گیرند که سیستم حسابداری آن‌ها به لحاظ مالی و محاسبه بهای تمام شده، مطلوبیت داشته باشد. از دیگر ویژگی‌هایی که این شرکت‌ها باید داشته باشند، این است که فاقد زیان انباشته باشند و حداقل در سه دوره متوالی سود‌آور بوده باشند. نسبت حداقل حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌های این شرکت‌ها باید 30 درصد باشد. یعنی 30 درصد دارایی‌ها متعلق به صاحبان سرمایه باشد. صورت‌های مالی آن‌ها فاقد موارد مردودی یا عدم اظهار نظر توسط حسابرس باشد، یعنی صورت‌های مالی شفافیت داشته باشند و هیچ ادعایی نسبت به صورت‌ها وجود نداشته باشد. این صورت‌ها باید به تایید حسابرس معتمد سازمان بورس رسیده باشند و هیچ محکومیت قطعی کیفری برای اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل نیز وجود نداشته باشد.

انواع بازار در بورس ایران

شرایط پذیرش شرکت‌ها در تابلوی فرعی بازار اول بورس

ورود به تابلوی فرعی به مراتب راحت تر از تابلوی اصلی است. حضور در این تابلو تنها به میزان سود‌آوری شرکت ها مرتبط است. شرکت باید حداقل در دو دوره متوالی سودآور باشد و حداقل سرمایه ثبت شده آن در تابلو فرعی باید معادل با 500 میلیارد ریال باشد. اگر سرمایه شرکت‌ با میزان سرمایه کمتر در هیچکدام از این تابلوها جای نمی‌گیرند. میزان شناوری سهام این شرکت‌ها نیز مهم است و اگر از 15 درصد کمتر باشد در این تابلو جای نمی‌گیرند. این شرکت‌ها باید یک سیستم حسابداری مناسب انتخاب کنند که مورد تایید سازمان بورس باشد و در صورت‌های مالی آن‌ها، حداقل نسبت حقوق‌صاحبان سهام به کل دارایی‌ها برابر با 20 درصد باشد. باقی شرایط همانند، شرایط پذیرفته شدن در تابلوی اصلی است.

تفاوت بازار اول با دوم بورس

شرکت های حاضر در بازار دوم بورس باید سهامی عام بوده و سرمایه ثبت شده آن از 200 میلیارد ریال کمتر نباشد. درصد سهام شناور این شرکت ها نباید کمتر از ۱۰ درصد سرمایه ثبت شده باشد. براساس آخرین صورت‌های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌ها، حداقل ۱۵ درصد باشد. در یک دوره مالی منتهی به پذیرش، سودآور بوده و همچنین چشم‌انداز روشنی از تداوم سودآوری و فعالیت شرکت در صنعت مربوط وجود داشته باشد. حداقل یک بازارگردان داشته باشد.

چرا شرکت ها وارد فرابورس می شوند؟

شرکت‌هایی که شرایط پذیرش در بازارهای اول و دوم بورس را ندارند، در فرابورس پذیرفته می‌شوند یا شرکت‌هایی که قبلا در بازار اول و دوم بورس فعالیت داشتند، با گذر زمان و از دست دادن شرایط خود، دیگر در این بازارها جای ندارند و وارد فرابورس می‌شوند. بازار فرابورس شامل 5 تابلو معاملاتی (بازار) متفاوت است که شرایط پذیرش در هر‌کدام از این تابلوها متفاوت با دیگری است.

ساختار فرابورس شبیه به بورس بوده و به منظور گسترش و عمق بخشی به بازار سرمایه کشور بوجود آمده است. فرابورس از شرایط و الزامات کمتری برای پذیرش شرکت ها برخوردار است. فرابورس از 5 بازار مختلف تشکیل شده است. پذیرش شرکت‌های سهامی عام در بازار اول و دوم انجام می‌شود. در بازار سوم که به آن بازار عرضه نیز می‌گویند، معاملات خاصی مثل معاملات بلوکی انجام می‌شود. پذیرش سایر اوراق بهادار صرفا در بازار چهارم یا بازار ابزارهای مالی نوین صورت می‌گیرد. آخرین بازار فرابورس نیز بازار پایه نام دارد که خود دارای سه تابلو با رنگ‌های مختلف است.

بررسی بازار اول فرابورس

در بازار اول فرابورس، معاملات سهام شرکت های سهامی عامی که حداقل ۱۰ درصد از سهام ثبت شده آن شناور بوده و حداقل دو سال از زمان بهره برداری عملیات یا ارائه خدمات آن گذشته باشد. آخرین سرمایه ثبت شدۀ آن حداقل ده میلیارد ریال باشد و زیان انباشته نداشته باشند. این شرکت ها باید مطابق اظهار نظر حسابرس، از سیستم اطلاعات حسابداری مطلوب و متناسب با فعالیت خود و شرایط پذیرش در فرابورس جهت افشاء مناسب اطلاعات برخوردار باشد. براساس آخرین صورت های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی های آن حداقل ۱۵ درصد باشد.

انواع بازار در فرابورس

بازار دوم فرابورس چگونه شرکت ها را می پذیرد؟

در بازار دوم فرابورس همانند بازار اول، سهام شرکت‌های سهامی عام انجام می‌شود اما شرایط پذیرش در بازار دوم فرابورس، منعطف‌تر از بازار اول میباشد. شرکت ها باید در این بازار حداقل یک‌سال از تأسیس آنها گذشته باشد، حداقل 5 درصد از سهام ثبت‌شده آن شناور باشد، آخرین سرمایۀ ثبت شدۀ آن حداقل یک میلیارد ریال باشد.

بازار سوم فرابوس بازاری برای عرضه های بلوکی

بازار عرضه یا بازار سوم فرابورس، بستری برای انجام معاملات اوراق بهاداری است که شرایط پذیرفته شدن در فرابورس را ندارند. این بازار سازوکار ایمن و شفافی دارد و انجام معاملات را برای شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران ساده می‌کند. عرضه سهام شرکت‌های سهامی عام که در شرف تأسیس هستند، در این بازار صورت می‌گیرد.

در بازار سوم فرابورس، موارد همچون بلوک‌های سهام شرکت‌های سهامی (عام، خاص، تعاونی و …)، حق تقدم خرید سهام شرکت‌های سهامی عام، سهام ناشی از افزایش سرمایه شرکت‌های سهامی عام، امتیاز بهره‌برداری و حق ثبت اختراعات در قالب سهام شرکت‌های سهامی خاص، سهام بی‌نام شرکت‌های سهامی عام، اوراق مشارکت رهنی، اوراق مشارکت اجاره، صکوک، گواهی سپرده‌های بانکی، واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله و صندوق‌های زمین و ساختمان که در بخش‌های دیگر بازارهای فرابورس پذیرفته نشده‌اند، مورد معامله قرار می‌گیرند.

اوراق مشارکت هم بازار دارند

انواع اوراق با درآمد تضمین شده از جمله اوراق مشارکت، گواهی سپرده بانکی و… که در زمان پذیرش حداقل سه ماه تا سر رسید آنها باقی مانده باشد، قابل پذیرش در این بازار بوده به شرطی که بعد از پذیرش، معاملات دست دوم آنها منحصرا از طریق فرابورس انجام شود. امکان صدور اوراق مشارکت شرکتی و اوراق مشارکت قابل تعویض سهام از جمله اوراق بهادار قابل معامله در بازار اوراق مشارکت محسوب می شوند که در کنار اوراق مشارکت رهنی، اوراق مشارکت اجاره، صکوک و گواهی سپرده بانکی سرمایه گذاری عام و خاص در بازار چهارم امکان معامله را دارند.

بازار پایه چیست؟

شرکت‌هایی که مشمول ثبت نزد سازمان بورس اوراق بهادار بوده‌اند، اما امکان پذیرش در یکی از تابلوهای بورس و 4 تابلو دیگر فرابورس را نداشتند در یکی از تابلوهای بازار پایه معامله می‌شوند. پایین‌ترین سطح بازار فرابورس بازار پایه است و ساده‌ترین شرایط برای عضویت را دارد.

شرکت‌هایی که در این بازار معامله می‌شوند معمولا صورت‌های مالی شفافی ندارند و از ریسک و نوسان بالایی برخوردارند، ولی با این حال برای برخی از سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر جذاب هستند.

در گذشته بازار پایه قبلا دارای 3 تابلو با نام‌های الف، ب و ج بود و دامنه نوسان گسترده‌ای داشت و در یک روز می‌توانست بین منفی 10 درصد تا مثبت 10 درصد نوسان کند. یعنی چیزی معادل 20 درصد نوسان در طی یک روز معاملاتی. دامنه نوسان بالا منجر‌به این شده بود تا نوسان‌گیرها و سفته‌بازان اقدام به سفته‌بازی در این بازار کرده و به راحتی قیمت‌ها را جابجا کنند. در این صورت سهامداران خرد حقیقی متحمل زیان‌های سنگینی می‌شدند. اما بعدها قوانینی تصویب شد که باعث تغییر اسم این سه تابلو به سه تابلو با رنگ‌های زرد، نارنجی و قرمز شد.

نحوه انجام معاملات در تابلو زرد

در تابلو زرد این بازار، نوسان معاملات سه درصد است. یعنی قیمت‌ها در روزهای معاملاتی می‌توانند از منفی سه درصد قیمت پایانی دیروز تا مثبت سه درصد آن تغییر کنند. در نتیجه این بازار می‌تواند هر هفته نهایت پانزده درصد نوسان قیمتی داشته باشد. در صورت برقراری صف خرید و یا صف فروش در یک جهت طی سه روز، دامنه نوسان در روز بعدی معاملاتی، به پنج درصد افزایش پیدا می‌کند و پس از آن دامنه نوسان به حالت قبل خواهد برگشت.

شرکت‌ها برای پذیرش در این تابلو باید حداقل یک صورت مالی حسابرسی شده داشته باشند و صورت‌های مالی خود را به‌طور مرتب گزارش بدهند. تعداد دفعات عدم ارائه اطلاعات نباید بیش از دو مرتبه باشد. این صورت‌های مالی باید با دستورالعمل افشای اطلاعات شرکت‌های ثبت شده نزد سازمان، مطابقت داشته باشد.

تابلو نارنجی با دامنه نوسان ده درصدی در هفته

میزان نوسان معاملات در این بازار دو درصد است. در نتیجه این بازار می‌تواند هر هفته نهایتا ده درصد نوسان قیمتی کند. در صورت برقراری صف خرید و یا صف فروش در یک جهت، طی سه روز متوالی، در روز بعدی دامنه نوسان در این تابلو به چهار درصد افزایش پیدا می‌کند و پس از آن دامنه نوسان به حالت قبل خواهد برگشت.

شرکت‌ها اگر در دوره رسیدگی و بررسی دارای شرایط پذیرش در تابلو زرد را نباشند، در این تابلو قرار می‌گیرند. اگر حسابرس قانونی در رابطه با هر یک از صورت‌های مالی شرکت، اظهار نظر مردود یا عدم اظهار نظر صادر کرده باشد، آن شرکت در تابلوی نارنجی قرار خواهد گرفت.

تابلو قرمز، شرکت های با بالاترین میزان ریسک

در این نوع بازار نوسان معاملات یک درصد است. بنابراین این بازار هر هفته می‌تواند نهایتا پنج درصد نوسان داشته باشد. در صورت برقراری صف خرید و یا صف فروش طی سه روز، دامنه انواع بازار ثانویه نوسان در این تابلو به دو درصد افزایش پیدا می‌کند.

شرکت‌هایی در تابلو قرمز قرار می‌گیرند که 1- از طرف مراجع قضایی رای اولیه در رابطه با ورشکستگی شرکت صادر شده باشد؛ 2- رای انحلال ناشر توسط مجمع عمومی فوق‌العاده و یا مراجع قضایی صادر شده باشد و 3- شرکتی که صورت‌های مالی حسابرسی شده‌اش را در سر‌رسید دوره‌های رسیدگی شده، حداقل برای سه ماه متوالی ارائه ندهد.

بازار جدید در راه فرابورس

حسین سلاح‌ورزی، یکی از اعضای شورای عالی بورس در صفحه شخصی خود در توییتر نوشت: به زودی تابلوی جدیدی با نام «بازار هدف» راه‌اندازی می‌شود که در آن طیف وسیعی از کسب و کارهای نوین و دانش بنیان (حتی در مقیاس استارت‌آپی) امکان پذیرش خواهند داشت.

در همین زمینه فرابورس اعلام کرده است که آخرین دستورالعمل و شرایط پذیرش شرکت‌ها در این بازار به زودی اعلام می‌شود و قرار است بسیاری از پرونده‌هایی که برای فرابورس ارسال می‌شود و شرایط بازار اول و بازار دوم را احراز نمی‌کنند در بازار هدف پذیرش شود.

به نظر می رسد، با اجرای این طرح راه تازه‌ای برای تامین مالی کسب و کارهای نوآورانه در ایران گشوده خواهد شد.

جزئیات نحوه عرضه و تامین ارز در بازار ثانویه

قائم مقام سازمان توسعه تجارت جزئیات و روش‌های معامله ارز در بازار را کامل تشریح کرد و به سوالات و ابهامات پاسخ داد.

به گزارش مشرق ، محمدرضا مودودی در مورد وضعت بازار ثانویه که از روز گذشته آغاز به کار کرده است، گفت: دو روش برای معامله ارز حاصل از صادرات غیرنفتی با واردکننده در بازار ثانویه در نظر گرفته شده است که یکی صادرکننده اظهارنامه صادراتی خودش را بصورت مستقیم با نرخ توافقی در اختیار واردکننده قرار دهند و روش دوم آن است که صادرکنندگان غیرنفتی بتوانند اظهارنامه صادراتی خود را در سامانه نیما به نرخ رقابتی که براساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود عرضه کند و واردکنندگان متقاضی براساس اطلاع رسانی که در این سامانه می‌شود با صادرکننده ارتباط برقرار کنند و ارز و پروانه صادراتی را دریافت کنند.

کاهش تب و تاب بازار ارز در پی ایجاد بازار ثانویه

دلار ۷۵۲۳ تومانی در بازار ثانویه ارز

قائم مقام سازمان توسعه تجارت افزود: از آنجا که صادرکنندگان حداکثر دو ماه فرصت دارند که ارز حاصل از صادرات را در سامانه نیما ثبت کنند بنابراین احتمال اینکه در روزهای ابتدایی تعداد معاملاتی زیادی در این سامانه اتفاق نیفتد بدیهی است.

وی اظهار داشت: قطع به یقین برای صادرکننده این موضوع که خود به صورت مستقیم با واردکننده معامله کند جذابیت بیشتری دارد تا اینکه اطلاعات را در سامانه نیما وارد کند و از این طریق مشتری ارز خود را بیابد.

مودودی گفت: اما اگر صادرکننده در روزهای پایان فرصت ۲ ماهه نتواند برای ارز حاصل از صادرات غیرنفتی خود مشتری بیابد قطعا از طریق ثبت اطلاعات اظهارنامه خود در سامانه نیما اقدام می‌کند تا از این طریق ارز حاصل از صادرات خود را عرضه کند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا ممکن است تقاضا برای ارز از سوی واردکنندگان بیش از عرضه ارز از سوی صادرکنندگان باشد، گفت: از آنجا که وارد کننده اجازه دارد ارزی را که از این طریق بدست می‌آورد را فقط برای واردات محصولات مصرفی در گروه ۳ بکار برد و امکان استفاده از این ارز برای واردات کالاهای دیگر وجود ندارد بنابراین با این روش تقاضا نمی‌تواند بیش از عرضه باشد.

قائم مقام سازمان توسعه تجارت اظهار داشت: سال گذشته واردات کالاهای مصرفی حدود ۵.۵ میلیارد دلار بوده در حالی که ارزش صادرات کالاهای غیرنفتی بیش از رقم مذکور بوده بنابراین در این بخش ارز حاصل از صادرات کالاهای غیرنفتی بیش از ارز مورد نیاز برای واردات کالاهای مصرفی است.

وی گفت: از ابتدای امسال تاکنون هم واردات در این بخش کمتر از صادرات بوده است.

مودودی اظهار داشت: نکته بازدارنده برای افزایش تقاضا ارزی وارداتی این است که صادرکننده کالاهای غیرنفتی به یک کشور ارز خود را باید به واردکننده‌ای بدهند که قصد دارد از همان کشور کالا خریداری کند و به ایران صادر کند بنابراین این موضوع عامل محدوده کننده است.

قائم مقام سازمان توسعه تجارت اظهار داشت: به عنوان مثال یک واردکننده کالا از چین حتما باید ارز مورد نیاز خود را از یک صادرکننده کالا به چین تامین کند و یک واردکننده کالا از آلمان هم به همین ترتیب اما تفاوت این دو کشور در این است که امکان واردات کالاهای مصرفی از کشور چین بیشتر است در حالی که امکان واردات کالاهای مصرفی از آلمان کمتر است و از آلمان بیشتر ماشین آلات و قطعات وارد می‌شود.

وی افزود: بنابراین نرخ اظهارنامه‌های صادراتی براساس جذابیت‌های وارداتی تعیین می‌شود و همین موضوع هم ارزش اظهارنامه‌های صادراتی را در کشورهای مختلف با هم متفاوت می‌کند.

مودودی اظهارداشت: بنابراین ممکن است یک پروانه صادراتی در کشوری که مبدا وارداتی بیشتری است جذابیت بیشتری یابد و کشوری که متقاضی واردات کمتری دارد ارزش پروانه صادراتی در آنجا کمتر شود.

وی در پاسخ به این سوال که اگر صادرکننده نتواند ارز حاصل از صادرات خود را در بازار ثانویه بفروش برساند چه اقدامی باید انجام دهد، گفت: باید ارز خود را در سامانه نیما به قیمت رسمی که اکنون ۴۳۰۰ تومان است بفروش برساند.

مودودی در پاسخ به این سوال که چرا گفته می‌شود ارز در بازار ثانویه با قیمت ۷۵۰۰ تومان مبادله می‌شود در حالی که در این بازار قرار است اظهار نامه صادراتی ارزش‌دار شود و نرخ ارز همان نرخ ارز رسمی باشد، گفت: بهرحال بازار غیررسمی در مقابل این اتفاق مقاومت می‌کند و افرادی که در این بازار هستند می‌خواهند با بها دادن به قیمتی که اساسا هیچ مبنای رسمی ندارد یک تعریف رسمی برای بازار غیررسمی ایجاد کنند در حالی که در بازار ثانویه بحث بر روی ارزش اظهارنامه‌ها است و در این بازار قیمت ارز باید همان قیمت ارز رسمی باشد.

قائم مقام سازمان توسعه تجارت گفت: از آنجا انواع بازار ثانویه که خیلی‌ها در این بازار می‌خواهند از ظرفیت بازار غیررسمی و قاچاق برای خرید و فروش دلارهای خود استفاده کنند قیمتی را برای دلار یا ارز مبنا قرار می‌دهند و از این طریق قصد رسمیت بخشیدن به فضای غیررسمی خود را دارند.